Οι «Γυναικείες Φωνές και Αρχιτεκτονικές Συλλογικότητες» είναι μια σειρά συνεντεύξεων με νέες αρχιτεκτόνισσες, που διερευνούν τον επαναπροσδιορισμό τής σύγχρονης αρχιτεκτονικής ως μιας συλλογικής δράσης. Στο πλαίσιο των συζητήσεων αυτών, η αρχιτεκτονική συμπεριλαμβάνει πρακτικές που εξετάζουν εναλλακτικές, μη-ιεραρχικές δομές κατοίκισης και ζωής, χωρικά ζητήματα που αμφισβητούν τη συστημική πατριαρχία του χώρου της πόλης και του οικιακού, καθώς και τη σύνδεση του αρχιτεκτονικού πεδίου με τον χώρο του ακτιβισμού. Όλα αυτά τα ζητήματα προκύπτουν από τη μετάβαση σε πιο συνεργατικά μοντέλα παραγωγής της αρχιτεκτονικής, από τα οποία ξεκινάει η αμφισβήτηση των κυρίαρχων διαγραμμάτων εξουσίας που η αρχιτεκτονική αναπαράγει.

Στη δεύτερη συνέντευξη της σειράς, μίλησα με τα μέλη της φεμινιστικής κολεκτίβας EDIT Alberte Lauridsen (AL), Alice Meyer (AM), Hannah Rozenberg (HR), Saijel Taank (ST) και Sophie Williams (SW) στο Λονδίνο. Το έργο τους προσπαθεί να αμφισβητήσει τις συστημικές ιεραρχικές δομές που είναι ριζωμένες στον τρόπο που προσδιορίζεται, παράγεται και βιώνεται το δομημένο περιβάλλον ακόμη και σήμερα. Η προσέγγισή τους χρησιμοποιεί τον σχεδιασμό ως ένα εργαλείο που επαναπροσδιορίζει βασικές χωρικές έννοιες, και προτείνει τη διαμόρφωση χώρων και αντικειμένων που προάγουν την ανεκτικότητα και την ισότητα. Εκτός των παραπάνω, οι EDIT μου μίλησαν για τη σημασία της συλλογικής οργάνωσης της εργασίας στην ομάδα τους, αλλά και πώς αντιλαμβάνονται τον όρο «φεμινιστική κολεκτίβα».