Μετά τη δεκαετή πολλαπλή οικονομική κρίση, το κέντρο της πόλης ζει μια νέα άνοιξη ως τόπος κατοικίας αλλά και τουριστικός προορισμός, δοκιμάζοντας αρκετές φορές τις αντοχές της, με περιοχές όπως η Κυψέλη να επιστρέφουν στον χάρτη και να αποκτούν ξανά ζωή. Ποιες αλλαγές πιστεύετε ότι πρέπει να γίνουν στον ιστό της πόλης, ώστε να μπορέσει να υποστηρίξει αυτές τις δομικές αλλαγές;

Αν είχα κάτι να προτείνω, θα ήταν η δημιουργία δημόσιων χώρων στις συνοικίες που ασφυκτιούν. Θεωρώ πρωτεύοντα τον σχεδιασμό του δημόσιου χώρου της πόλης, τον σχεδιασμό του εδάφους, όπου αναφέρονται και αξιοποιούνται τα κτίρια. Η Αθήνα αναρριχήθηκε και στραγγάλισε το μοναδικό ανάγλυφό της, με τους περίοπτους τόπους, τους λόφους της αποκομμένους από το σώμα της. Θα έπρεπε να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, η εισχώρηση του φυσικού στοιχείου στην πόλη με την ενοποίηση λόφων, ή την αποκάλυψη των εγκιβωτισμένων ρεμάτων, όπως οραματιζόμαστε και επεξεργαζόμαστε στις διπλωματικές εργασίες με τους φοιτητές, αλλά και όπως προτείναμε στην περίπτωση του Λόφου Φιλοπάππου, στη μελέτη στο πλαίσιο Ενοποίησης των Αρχαιολογικών Χώρων της Αθήνας. Μελέτες, μελέτες όμως αναξιοποίητες. Η πόλη χρειάζεται ανάσες, παύσεις, κενά, που θα της επιτρέψουν να επιβιώσει χάριν των κατοίκων της.

Μελετούσα πρόσφατα τις διαφοροποιήσεις της Πλατείας του Αγίου Μάρκου στη Βενετία, όπου ο χώρος άλλαζε βάθος προκειμένου να δεχτεί τον διαφορετικό σε αναλογίες αλλά και έμφαση ναό. Κτίριο και δημόσιος χώρος σε μια αλληλεπίδραση, σε μια στενή συσχέτιση. Αντίθετα, πόσο λίγη προσοχή δίνεται σε αυτή τη σχέση στην Ελλάδα. Παράδειγμα το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, με την παντελή έλλειψη δημόσιου υπαίθριου χώρου. Τι θα ήταν το Baubourg χωρίς τις πλατείες που το πλαισιώνουν και το αναδεικνύουν και συλλέγουν τον κόσμο γύρω του; Ή, παρατηρήστε τα Βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης, «πνιγμένα» ασφυκτικά από τον αστικό ιστό. Η Αχειροποίητος, ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της, υποβαθμισμένη με μια cour anglaise μπροστά της, ως τον χώρο πρόσβασής της. Η πρότασή μας στον Διαγωνισμό για την Ανάπλαση του Άξονα Αχειροποίητου-Αγίας Σοφίας, δημιουργούσε την απαραίτητη «αυλή-πλατεία» στο επίπεδο του ναού. Θεωρώ πως αποτελούσε το πιο σημαντικό στοιχείο της βραβευμένης πρότασής μας. Θα υλοποιηθεί άραγε κάποτε;