Είχε περάσει ένας χρόνος από τη νύχτα που, ψάχνοντας την αλληλογραφία του καθισμένος στον καναπέ του γραφείου του, διέκρινε μεταξύ διαφόρων επιστολών έναν μεγάλο φάκελο με κόκκινο βουλοκέρι και έναν περίεργο θυρεό. Ανοίγοντας τον φάκελο βρήκε μια πρόσκληση μαζί με τα αεροπορικά εισιτήρια, σε οικονομική θέση, για τη Σκωτία, όπου θα γίνονταν οι πρώτες συζητήσεις για ένα νέο έργο. Ο πελάτης ήταν δύστροπος και φυσικά τσιγκούνης, τόσο στα χρήματα όσο και στα λόγια.

“Θέλω να μου σχεδιάσετε μια κιβωτό”, είπε.

Του εξήγησε ότι ήθελε ένα κτίριο όπου θα στεγάσει το σύνολο των επιχειρήσεών του, το προσωπικό του γραφείο και φυσικά την κατοικία του. Του είπε ακόμα, ότι στη μελέτη θα πρέπει να μεριμνήσει για την ύπαρξη χώρων για τις πολυπληθείς και μοναδικές του συλλογές. Επισκέφθηκαν την έκταση όπου θα κατασκευαστεί το κτίριο και ο “Ε” περιηγήθηκε για αρκετή ώρα στον χώρο κρατώντας σημειώσεις. Κανόνισαν το επόμενο ραντεβού έναν χρόνο μετά, για την παρουσίαση των σχεδίων. Την ίδια μέρα επέστρεψε στο γραφείο του.

Η βροχή είχε αρχίσει να γίνεται πιο έντονη, η θέα της από το γραφείο λειτουργούσε χαλαρωτικά στις πολλές και αντικρουόμενες σκέψεις του “Ε”. Η τσαγιέρα άχνιζε και η κούπα με το τσάι ζέσταινε τα χέρια του. Το φως χαμηλό όπως και η μουσική, γέμιζαν τον χώρο υποδόρια μέχρι που το κουδούνι έσπασε για λίγο τον ρυθμό του χώρου. Ο “Κ” ξεκίνησε να κατεβαίνει την κυκλική σκάλα που ένωνε τον χώρο του γραφείου με αυτόν της κατοικίας, ήταν παλιός φίλος από το πολυτεχνείο και συνήθιζε να συναντάει τον “Ε” μεταμεσονύχτιες ώρες. Σήμερα όμως τον είχε καλέσει έκτακτα για να συζητήσουν για το έργο που είχε αναλάβει και τον τρόπο που το προσέγγισε.