Κεραμεικός. Απόβραδο. Η παλιά γειτονιά της Αθήνας σιγά σιγά βυθίζεται στο σκοτάδι. Τα στενά δρομάκια μοιάζουν ν’ αποκτούν τώρα άλλες διαστάσεις. Φωτίζονται χαμηλά κι οι κορυφογραμμές των κτιρίων σβήνουν και χάνονται μέσα στη σκοτεινιά του ουρανού, ή, όπως περιγράφει σ’ ένα πεζογράφημά του ο Μιχαήλ Μητσάκης, «τα πέριξ οικήματα, βωβά -παράθυρα κλειστά, πόρτες σφαλισμένες- εγείρουν αμαυράς τας όψεις των»2. Τα χρώματα τώρα γκριζάρουν και πρέπει να πλησιάσεις αρκετά κοντά στις επιφάνειες των φθαρμένων τοίχων για να διακρίνεις μια ώχρα, ένα χοντροκόκκινο, έναν λευκό σοβά.