Η σύγχρονη αρχιτεκτονική του Κυριάκου Κρόκου στις αρχές του μοντερνισμού, αναδεικνύει την ενότητα της αρχιτεκτονικής φόρμας με λυρισμό και επιμένει στην ενάργεια και στην υπέρβαση του χώρου, στα δύο ιδιαίτερα αυτά στοιχεία του ελληνικού πνεύματος. Κατασκευασμένο το 1993, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού με τον πλούτο του σε μεταφέρει στη χρυσή εποχή υλοποίησης των δημόσιων κτιρίων, πριν την οικονομική κρίση του 2009. Θαυμάζω, επίσης, εκτός από τη δουλειά τού αρχιτέκτονα, τη δουλειά του κατασκευαστή εργολάβου, αρχιτέκτονα μηχανικού Γ.Ι. Γεωργιάδη, ο οποίος κατασκεύασε το μουσείο, υλοποίησε τα σχέδια εφαρμογής και δούλεψε τα υλικά στο πνεύμα του αρχιτέκτονα, εμπνευσμένος από τις συνεχείς επισκέψεις του Κυριάκου Κρόκου στο εργοτάξιο, διορισμένος -ευτυχώς- από το ΥΠ.ΠΟ. ως Τεχνικός Σύμβουλος της επίβλεψης.