Κάθε νέο αρχιτεκτόνημα το συνδέει, δίχως αμφιβολία, μια σχέση (φανερή ή
όχι) με όλα τα αρχιτεκτονήματα που υπήρξαν πριν απ’ αυτό. Σαν κατά κάποιον
τρόπο να φέρει μέσα στο γονιδίωμά του συστατικά στοιχεία από χτίσματα του
παρελθόντος, που καθόρισαν και τη δική του μορφή. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι
ανήκει σε μια οργανική αλληλουχία, όπου το νέο βλασταίνει πάνω σ’ ένα έδαφος
σπαρμένο με θραύσματα χτισμάτων όλων των τόπων, όλων των καιρών.