Επεμβαίνοντας στο ενδιάμεσο
Τοπιακές Παρεμβάσεις στον Υδροβιότοπο της Γιάλοβας.

Σπουδάστρια: Τσόκα Άννα 
Επιβλέπων: Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος
Σύμβουλος: Παναγιώτης Βασιλάτος
Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ.
Ιούλιος 2020

Η παρούσα εργασία εστιάζει στον υδροβιότοπο της Γιάλοβας, που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της Πελοποννήσου. Πρόκειται για τον νοτιότερο σταθμό των αποδημητικών πουλιών πριν το μεγάλο ταξίδι για την Αφρική, και είναι ενταγμένος στο πρόγραμμα NATURA 2000. Τον υγρότοπο αγκαλιάζουν δύο ακτές που παραλαμβάνουν μεγάλες ροές επισκεπτών κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Αναλύοντας το τοπίο, παρατηρεί κανείς γύρω από τη λιμνοθάλασσα ψηλούς αμμόλοφους και δενδρώδη Matorrals που δημιουργούν φυσικά όρια με τους δυο αυτούς πυκνωτές, καθιστώντας το τοπίο του βιότοπου μια αθέατη πραγματικότητα.

Το γεγονός αυτό επιτρέπει στους εκμεταλλευτές της υπόλοιπης περιοχής να δρουν εις βάρος του.

Η επέμβαση αποσκοπεί στην ενημέρωση και την παρατήρηση των μοναδικών φυσικών χαρακτηριστικών του σημείου, και ταυτόχρονα στην προστασία του από την λανθασμένη χρήση. Στόχος λοιπόν της διπλωματικής είναι να προσφέρει στον επισκέπτη μια πιο ενεργητική εμπειρία με το τοπίο, ενώ ταυτόχρονα ο τρόπος ανάδειξής του να αποτελέσει και μέθοδο προστασίας του.

Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, προτείνεται μια διαδρομή με αφετηρίες τις δυο κεντρικότητες -ώστε να είναι αντιληπτή και προσεγγίσιμη-, οι οποίες συνδέονται με στόχο το ενδιάμεσο και όχι τη μετάβαση. Επιλέγω τον κύκλο, γιατί ως σχήμα προσφέρει συνεχή αλλαγή διεύθυνσης, και συνεπώς περισσότερες οπτικές για τον επισκέπτη. Επιπλέον το “άνοιγμα” της διαδρομής, δηλαδή η επιλογή της μη ελάχιστης απόστασης, σε συνδυασμό με την κλειστότητα του σχήματος, μειώνουν την έννοια του στόχου-προορισμού.

Σε ένα πρώτο επίπεδο η διαδρομή αποτελείται από δύο τμήματα, το δυτικό που ανοίγεται προς την πλευρά του λόφου και το ανατολικό που στρέφεται προς το εσωτερικό της λιμνοθάλασσας. Οι δυο διαφορετικές κατευθύνσεις ενισχύονται με τη γείωση του δυτικού τμήματος τονίζοντας τον τρόπο που ορθώνεται ο λόφος, και την απογείωση του ανατολικού προσφέροντας πιο μακρινές οπτικές ως τα όρια της λιμνοθάλασσας, ενώ αντίστοιχα δημιουργούνται δυο στάσεις, μια υποβαθμισμένη και μια υπερυψωμένη. Τέλος, τοποθετούνται σημειακά διάτρητα ξύλινα πανέλα που περιορίζουν τις αντίθετες οπτικές.