Φοιτητές: Γκριμπούλη Αφροδίτη, Κολόζη Αντωνία, Τιμοθέου Κατερίνα
Επιβλέποντες καθηγητές: Εξαρχόπουλος Πάνος, Αμερικάνου Ελένη, Παπαγιαννόπουλος Γιώργος
Πανεπιστήμιο: Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης | Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ξάνθης

Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι ένα συγκρότημα κατοικιών με επαγγελματικούς χώρους για νέους στη Θεσσαλονίκη. Εστιάζοντας στο ζήτημα της κατοικίας, προτείνουμε έναν εναλλακτικό τρόπο κατοίκησης, ο οποίος αναθεωρεί τη δομή της σημερινής πολυκατοικίας, προσθέτοντας περισσότερους κοινόχρηστους χώρους και περιορίζοντας τους ιδιωτικούς, με στόχο τη συνεργασία και την επικοινωνία των ανθρώπων που συμβιώνουν μέσα σε ένα κτίριο. Διερευνώνται τα όρια του κοινόχρηστου και ιδιωτικού χώρου, ώστε η συνύπαρξη των ανθρώπων να είναι όσο το δυνατόν καλύτερη. 

Επειδή αναφερόμαστε στη συμβίωση, πιθανόν, αγνώστων μεταξύ τους ατόμων, εισάγουμε κάποια κοινοβιακά χαρακτηριστικά στην πρότασή μας. Η κοινωνική ομάδα των νέων, θεωρούμε πως μπορεί να δεχτεί και να προσαρμοστεί ευκολότερα στο συγκεκριμένο μοντέλο κατοίκησης. Ωστόσο, μετά από μια έρευνα για εναλλακτικούς τρόπους κατοίκησης, διαπιστώσαμε πως παρόμοια μοντέλα λειτουργούν σε χώρες του εξωτερικού και δεν αναφέρονται απαραίτητα σε νέους.

Η πρότασή μας λοιπόν ίσως αποτελέσει ένα κοινωνικό πείραμα για τα δεδομένα της Ελλάδας. Το συγκεκριμένο συγκρότημα θα φιλοξενήσει νέους οι οποίοι βρίσκονται στη φάση ανεξαρτητοποίησης, δηλαδή έχουν βγει ή θα βγουν στην αγορά εργασίας, και προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους επαγγελματικά. Συνεπώς, εκτός από τις κατοικίες προσθέτουμε και κάποιους απαραίτητους επαγγελματικούς χώρους, πιθανώς για να εξελίξουν κάποιες καινοτόμες ιδέες, ή τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα.

Το οικόπεδο βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, καθώς είναι ένα μεγάλο αστικό κέντρο στο οποίο υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση νέων σήμερα. Συγκεκριμένα βρίσκεται πάνω σε έναν από τους βασικότερους δρόμους της πόλης, την οδό Μοναστηρίου, η οποία είναι αρκετά απομακρυσμένη από το σημερινό κέντρο πόλης. Ωστόσο, το νέο πολεοδομικό σχέδιο προβλέπει την αναβάθμιση στα δυτικά της πόλης. 

Η βασική μελέτη επικεντρώθηκε στη σχέση και τα όρια μεταξύ δημόσιου, κοινόχρηστου και ιδιωτικού χώρου. Πράγμα που όρισε τη συνθετική ιδέα από την αρχή της διαδικασίας της μελέτης. Ταυτόχρονα δημιουργήσαμε ένα ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο που απευθύνθηκε σε άτομα 18-35 ετών, με 220 συμμετοχές. Το πόρισμα ήταν πως η συμβίωση με ξένα άτομα είναι αρκετά αποδεκτή, με κάποιον ιδιωτικό χώρο, όπως υπνοδωμάτιο και λουτρό. 

Η Δομή του συγκροτήματος ενσάρκωσε τη συνθετική ιδέα, επιμερίζοντας τη λύση σε ζώνες κατά μήκος του κάθετου άξονα, με τις δημόσιες λειτουργίες στο χαμηλότερο επίπεδο και τις ιδιωτικές στο υψηλότερο. Με το “υπερυψωμένο ισόγειο” στη στάθμη του +5μ. να αποτελεί τη βάση για την επικοινωνία και τη συνεργασία των ενοίκων - χρηστών. Οι κατοικίες αναπτύσσονται σε τρεις ορόφους καθ’ ύψος και σε τρία αυτόνομα σκέλη κατά μήκος. Το κάθε σκέλος αποτελείται από:

1. Διαμερίσματα 3 διαφορετικών τύπων, κατηγοριοποιημένα με βάση τον αριθμό των ατόμων που κατοικούν (Α_Β_Γ).

2. Έναν μεγάλο κοινόχρηστο καθιστικό χώρο.

3. Κοινόχρηστα πλυντήρια. 

4. Κοινόχρηστους ημιυπαίθριους χώρους.

--Ο τύπος Α αποτελείται από δύο δωμάτια, το πρώτο για ένα άτομο και το δεύτερο για δύο εν δυνάμει άτομα, τα οποία μοιράζονται μια κουζίνα.

--Ο τύπος Β αποτελείται από δύο δωμάτια που μοιράζονται μια κουζίνα.

--Ο τύπος Γ αποτελείται από ένα μοναδικό δωμάτιο με κουζίνα.

Το εμφανές μπετόν αποτελεί ένα υλικό, στο οποίο αναδεικνύεται το καθαρό περίγραμμα των σκιών που δημιουργούν οι επαναλαμβανόμενοι όγκοι των κατοικιών. Προκειμένου να αναδείξουμε τους όγκους των κατοικιών, επιλέξαμε την τοποθέτηση μιας επένδυσης τούβλου στις εσοχές που υπάρχουν. Το θερμό χρώμα του τούβλου και η επανάληψη του συγκεκριμένου μοτίβου θα δημιουργήσουν μια οικεία και φιλόξενη ατμόσφαιρα, γεμίζοντας οπτικά τις επιφάνειες του κτιρίου και διασπώντας τη μονοτονία του γκρίζου χρώματος του μπετόν. Χρησιμοποιούμε το μέταλλο τύπου κορτέν για να αναδείξουμε κάποια γραφεία που προβάλλονται προς τον δρόμο, και να αποτελέσουν ελαφριές κατασκευές με δυνατότητα προσθαφαίρεσής τους. Από το ίδιο υλικό αποτελείται και η κεντρική κυκλική καφετέρια του θέματος, για να αναδείξουμε την ξεχωριστή λειτουργία της. Μέταλλο χρησιμοποιείται σε κάποιες ελαφριές κατασκευές για σκίαση στα μπαλκόνια των κατοικιών, στην εκτεταμένη πέργκολα του «υπερυψωμένου ισογείου» και σε κάποια στηθαία. Εκτός από τα χρώματα των υλικών, έχουμε και το κίτρινο που χρησιμοποιείται σε τοίχους που σηματοδοτούν την κίνηση, καθώς και στα υαλοστάσια των κλιμακοστασίων ώστε να αναδείξουμε την κατακόρυφη κίνηση. Επίσης, το φυσικό στοιχείο τοποθετείται σποραδικά σε κάποια δώματα του κτιρίου, ώστε να αποτελέσουν μικρές πηγές αναζωογόνησης.