ΜΑΤΙ Μεσαριάς

ΕΓΓΡΑΨΟΥ

για να λαμβάνεις τα νέα του Archetype στο email σου!

Η αρχιτεκτονική παράδοση αναβιώνει μέσα από το εικαστικό βλέμμα του Γιώργου Κυπρή

Εικόνα Εξωφύλλου: Confession, Γιώργος Κυπρής, ΜΑΤΙ Μεσαριά, Φηρά, Σαντορίνη | Yannis Bournias

Στην καρδιά του Αιγαίου, στα Φηρά της Σαντορίνης, η έκθεση Confession του Γιώργου Κυπρή σχολιάζει την υπαρξιακή απόγνωση της ανθρώπινης φυλής μέσα από μια σειρά εγκαταστάσεων στο ΜΑΤΙ Μεσαριάς. Ο καλλιτέχνης και ιδρυτής του χώρου ΜΑΤΙ Μεσαριάς, με την έντονη αγάπη του για το νησί, προσφέρει έναν βαθύ διαλογισμό της ανθρώπινης κατάστασης, προσκαλώντας τους θεατές να βυθιστούν σε θέματα όπως η ομορφιά της ζωής, οι φόβοι της ύπαρξης, μέσα από ένα βιωματικό ταξίδι όπου τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μνήμης θολώνουν.

Το ταξίδι αρχίζει και τελειώνει στο ΜΑΤΙ Μεσαριάς, με τις εικαστικές αφηγήσεις σε συνομιλία με τον χώρο και την ύπαιθρο. Τα έργα του Κυπρή απλώνονται σε όλο τον χώρο, μνημονεύοντας την ιστορία του με έναν ανθρωποκεντρικό υπερβατικό χαρακτήρα. Από τις 17 Ιουνίου μέχρι τις 31 Οκτωβρίου τα εκθέματα βρίσκουν χώρο στα Φηρά της Σαντορίνης και το κοινό μπορεί να περιηγηθεί σε αυτά, γνωρίζοντας τις αναμοχλεύσεις της εικαστικής αφήγησης του καλλιτέχνη, μέσα από ένα πολυμορφικό και αισθητηριακό τοπίο αφηγήσεων. Ο Κυπρής δημιουργεί φυγές, ηχοτοπία και εικόνες που μνημονεύουν την παραδοσιακή κληρονομιά του τόπου. Κομμάτι της εμπειρίας ωστόσο είναι και ο ίδιος ο χώρος, ένας χώρος που ο ίδιος ο καλλιτέχνης με πολύ μεράκι φρόντισε.

Confession, Γιώργος Κυπρής, ΜΑΤΙ Μεσαριά, Φηρά, Σαντορίνη | Yannis Bournias

Confession, Γιώργος Κυπρής, ΜΑΤΙ Μεσαριά, Φηρά, Σαντορίνη | Yannis Bournias

Η ιστορία του σημερινού χώρου τέχνης ΜΑΤΙ Μεσαριάς ξεκινάει από το 1900, όταν λειτουργούσε ως οικογενειακή επιχείρηση, Κάναβα (όρος που χρησιμοποιείται στη Σαντορίνη για τα οινοποιεία), με πρώτο ιδιοκτήτη τον Ιωάννη Ευαγγέλου Φουστέρη (Ι.Ε.Φ.), τα αρχικά του οποίου εξακολουθούν να κοσμούν την εντυπωσιακή πρόσοψη του κτιρίου. Η οινοποίηση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κληρονομιάς και της βιομηχανικής ανάπτυξης της Σαντορίνης. Αυτές οι κατασκευές διαθέτουν θολωτές οροφές και διάτρητους χώρους για το πάτημα λευκών και κόκκινων σταφυλιών, την παραγωγή ρακής και τοματοπολτού (ρακίδιο) και τη στέγαση της οικογένειας.

Ο καλλιτέχνης Γιώργος Κυπρής αγοράζει το κτίριο το 2000, το οποίο ήταν κοντά στην κατάρρευση. Μετά από χρόνια εγκατάλειψης, έγινε παιδική χαρά για τα παιδιά της περιοχής. Η μοναδική του τοποθεσία στο κέντρο της κοιλάδας της Μεσαριάς και η παραδοσιακή του γοητεία προκάλεσαν μια αίσθηση νοσταλγίας στον Κυπρή, θυμίζοντας ένα τοπίο της Σαντορίνης που τώρα επισκιάζεται από τον έντονο τουρισμό. Αυτό το συναίσθημα δημιούργησε την ανάγκη αποκατάστασής του, ενώ με τις οδηγίες του Ελληνικού Αρχαιολογικού Τμήματος διατήρησε την αρχιτεκτονική μνήμη και αυθεντικότητα του κτιρίου. Ο αρχιτέκτονας Βασίλης Μπασκόζος χρησιμοποίησε δημιουργικές λύσεις για να μετατρέψει την Canava σε μια λειτουργική γκαλερί τέχνης. Στόχος ήταν να παρουσιαστεί η υφιστάμενη δομή με ελάχιστες παρεμβάσεις, σεβόμενη την πολιτιστική σημασία του κτιρίου και επιτρέποντας την επαναοικειοποίηση. Η πρόσοψη αποκαταστάθηκε, χρησιμοποιώντας τους υφιστάμενους λίθους της δομής και τα σύγχρονα ποζολανικά υλικά.

ΜΑΤΙ Μεσαριά, Φηρά, Σαντορίνη

Οι εξωτερικοί χώροι είναι προσεκτικά διακοσμημένοι με κήπους από ηφαιστειακά πετρώματα, κάκτους, συκιές, ελιές και κριθάρι. Το κριθάρι, ως μια από τις παλαιότερες γηγενείς καλλιέργειες της Σαντορίνης, έχοντας επιζήσει από την ηφαιστειακή έκρηξη, είναι απαραίτητο για το τοπίο της Σαντορίνης και μεταφέρεται στους κήπους του ΜΑΤΙ Μεσαριά σε κυκλικούς σχηματισμούς, αγκαλιάζοντας τις μεγάλης κλίμακας εγκαταστάσεις που εκτίθενται έξω από το κτίριο.

Οι εγκαταστάσεις δημιουργούνται με χρήση σκουριασμένων μετάλλων και γήινων αποχρώσεων, που απηχούν την κατάσταση της Canava όταν την πρωτοσυνάντησε ο Kypris και εναρμονίζονται με το φυσικό περιβάλλον. Η αναβίωση, η μνήμη και το φαντασιακό της λαογραφίας είναι στοιχεία τα οποία εννιολογικά υπάρχουν σε κάθε τόπο. Οι εικόνες κερδοσκοπίας, τουρισμού και μεγάλων τουριστικών πλοίων είναι μεταγενέστερες μιας πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς.