Όνομα φοιτητή: Ζιζή Μήτρου
Όνομα επιβλέπουσας: Κορίνα Φιλοξενίδου
Πανεπιστήμιο: Πολυτεχνική Σχολή Ιωαννίνων, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Ημερομηνία Παρουσιάσης: Ιούνιος 2023

Η διπλωματική εργασία πραγματεύεται τον σχεδιασμό μιας έκθεσης με θέμα την τέχνη του δρόμου και τίτλο “there’s a whole world in there", που θα φιλοξενήσει το MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών, στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, στο πλαίσια του 13ου Street mode festival, το καλοκαίρι του 2024. Σκοπός της έκθεσης είναι να μεταφέρει τον επισκέπτη σε σημαντικούς σταθμούς για το graffiti και την mural art και σε κομβικές στιγμές. Αυτό γίνεται μέσα από μια περιήγηση στις πιο σημαντικές πόλεις για την πρακτική του graffiti και της mural art. Παράλληλα θα δοθεί στον επισκέπτη μια ευκαιρία να «ρίξει μια κλεφτή ματιά» στο παρασκήνιο της κουλτούρας του street art, καθώς και μια ευκαιρία να γίνει και ο ίδιος μέρος αυτής.

Η έκθεση διαρθρώνεται με τον εξής τρόπο: στον κεντρικό εκθεσιακό χώρο υπάρχει ένα κομμάτι που αναφέρεται στις πόλεις και μπορεί κανείς να περιηγηθεί μέσα από οθόνες αφής στους graffiti και mural χάρτες. Περιφερειακά βρίσκονται διάφορες φωτογραφίες αρχείου που είναι κομβικές, ώστε να μεταφέρουν την εικόνα της κάθε εποχής, και αυτό συμβαίνει υπό τα ακούσματα της hip hop μουσικής της εκάστοτε δεκαετίας. Μέσα από γραμμές στο πάτωμα, μπορεί ο επισκέπτης να οδηγηθεί ώστε να μάθει για την πόλη που του κινεί το ενδιαφέρον. Στο πατάρι του μουσείου μπορεί να μάθει για τα μυστικά των καλλιτεχνών, να δει πώς αυτοί οι καλλιτέχνες έμαθαν την τέχνη, πώς διαδόθηκε, πώς προστατεύονται, πώς την εξελίσσουν και βιοπορίζονται και να γίνει και ο ίδιος ο επισκέπτης μέρος της έκθεσης. 

Παράλληλα, για τον σκοπό της έκθεσης, έχουν σχεδιαστεί μια σειρά από αντικείμενα που είναι εμπνευσμένα από τη βιομηχανική αισθητική, τα οποία είναι αρθρωτά, ώστε να μπορούν να λυθούν και να ταξιδέψουν εύκολα σε όποια πόλη μεταφερθεί αυτή η έκθεση. 

Ο τρόπος που είναι οργανωμένη η έκθεση, ευνοεί μια σειρά από παράλληλα γεγονότα, στα οποία μπορούν να συμμετέχουν λιγότεροι ή περισσότεροι επισκέπτες.

«Τhere is a whole world in there», ένας κόσμος γεμάτος χρώμα, tags, pieces, lettering, characters, bombing, stencil, throw ups και φυσικά hip hop μουσική.

Ένας κόσμος τόσο παράνομος, κάτω από κίτρινα φώτα, κυνηγητά, εξερεύνησης προσωπικού στυλ και κυριαρχίας στην πόλη, όσο και φωτεινός, με αδειοδοτήσεις, festivals, χορηγούς και επιχειρήσεις. Κάποτε, στη Νέα Υόρκη, στις αρχές της δεκαετίας του '60, η ανάγκη κάποιων παιδιών να ακουστεί η φωνή τους, να δείξουν ότι και αυτά ζουν εκεί, σε εκείνες τις γειτονιές, σε αυτά τα ghetto, δημιούργησε μια ολόκληρη κουλτούρα, την hip hop, που μπόρεσε μέσα από τη μετακίνηση των μεταναστών στις πατρίδες τους, τα cd και τα βινύλια αυτής της μουσικής, τα βίντεο με break dance και bmx, να εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80. Ενώ, στα μέσα της δεκαετίας του '60 στη Λισαβόνα, γεννήθηκε μια τελείως διαφορετική προσέγγιση των καλλιτεχνών, η θέλησή τους να αναπτύξουν την τεχνική των murales, δηλαδή των τοιχογραφιών. Μπόρεσαν να κάνουν τις πόλεις λίγο πιο χρωματιστές, με περισσότερο ή λιγότερο αμφιλεγόμενες πρακτικές. Οι πόλεις σήμερα έχουν murals για landmarks και τα παιδιά ακόμα δηλώνουν την παρουσία τους με tags. Οι πρακτικές αυτές, σήμερα, έχουν διεκδικήσει τη θέση τους σε μουσεία, gallery και festival. Η ιστορία του graffiti και του mural art, όμως, είναι μεγάλη και γεμάτη περιπέτειες.

Σκανάρωντας το qr code του χάρτη της έκθεσης ή πατώντας εδώ, έχετε πρόσβαση στον mural χάρτη της Θεσσαλονίκης.

"There is a whole world in there", a world full of colour, tags, pieces, pieces, lettering, characters, bombing, stencils, throw ups and of course hip-hop music.

A world both illegal, under yellow lights, chases, exploration of personal style and domination of the city, and bright, with licensing, festivals, sponsors and businesses. Once upon a time, in New York, in the early 60's, the need for some kids to make their voices heard, to show that they too lived there, in those neighborhoods, in those ghettos, created a whole culture, hip hop, which was able through the movement of immigrants to their homelands, the CDs and vinyls of this music, the break dance and bmx videos to spread all over the world by the early 80's. While, in the mid-60's in Lisbon, a completely different approach of artists, their will to develop the technique of murales, that is, murals. They were able to make the cities today, a little more colourful with more or less controversial practices. Cities today have murals for landmarks and children still declare their presence with tags. These practices, today, have claimed their place in museums, galleries and festivals. The history of graffiti and mural art, however, is long and full of adventures.

The thesis deals with the design of an exhibition on street art entitled "there's a whole world in there" that will be hosted by MOMus-Piramatic Arts Centre, at the Port of Thessaloniki, in the context of the 13th Street mode festival, in the summer of 2024. The aim of the exhibition is to take the visitor to important milestones for graffiti and mural art and to key moments. This is done through a tour of the most important cities for the practice of graffiti and mural art. At the same time, the visitor will be given a chance to "take a sneak peek" behind the scenes of street art culture and a chance to become part of it themselves. The exhibition is structured in the following way, in the main exhibition space there is a section on cities and you can navigate through touch screens to the graffiti and mural maps. Peripheral are various stock photos that are key to convey the image of each era and the sounds of hip-hop music of each decade. Through lines on the floor, visitors can be guided to learn about the city that interests them. In the museum's loft, visitors can learn about the secrets of the artists, see how these artists learned the art, how it was spread, how they were protected, how they developed it and made a living, and become part of the exhibition themselves. At the same time, for the purpose of the exhibition, a series of objects inspired by industrial aesthetics have been designed that are modular, so that they can be dismantled and easily travel to any city where this exhibition is transported. The way the exhibition is organized favors a series of parallel events that fewer or more visitors can participate in.