Φοιτήτρια: Σοφία Νικολαΐδου
Επιβλέποντες καθηγητές: Κωνσταντίνος Μωραΐτης και Παναγιώτης Βασιλάτος
Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ
Ημερομηνία παρουσίασης: Μάρτιος 2016

Η παρούσα εργασία εστιάζει στο Εθνικό Πάρκο Δέλτα του Έβρου, το οποίο βρίσκεται στη βορειοανατολική Ελλάδα και αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους υγροβιότοπους της Ευρώπης. Το Δέλτα εξελίσσεται συνεχώς γεωμορφολογικά, ενώ φιλοξενεί έναν πολύ μεγάλο αριθμό φυτών και ζώων. Στην περιοχή αναπτύσσονται περίπου 300 φυτικά είδη, ενώ έχουν καταγραφεί περισσότερα από 320 είδη πουλιών. Ένα μεγάλο τμήμα του Δέλτα ανήκει στις προστατευόμενες περιοχές τής Διεθνούς Σύμβασης Ραμσάρ (1971), ενώ προτείνεται ως Τόπος Κοινοτικού Ενδιαφέροντος στο Δίκτυο Natura 2000.

Η περιοχή παρέμβασης έχει την ονομασία Αλμύρες και βρίσκεται στο Δυτικό τμήμα του Δέλτα. Αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά οικοσυστήματα, και προσελκύει καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου μεγάλη ποικιλία σπάνιων και παγκοσμίως απειλούμενων πτηνών. Το έδαφος της περιοχής παρουσιάζει μικρές διαβαθμίσεις και χαρακτηρίζεται από την παρουσία πλατωμάτων γλυκού νερού. Ο χαρακτήρας της μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια του χρόνου, με τους εποχικούς βάλτους νερού να αποτελούν από τα πιο αξιόλογα σημεία για ορνιθοπαρατήρηση.

Παραμελημένη από την τοπική κοινότητα, η περιοχή υποφέρει από παράνομη διέλευση οχημάτων, κυνήγι και ρύπανση υδάτων. Η πρόταση επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τη σχέση μεταξύ ανθρώπων και τοπίου, ενισχύοντας την αειφόρο ανάπτυξη της περιοχής. Στόχος είναι η δημιουργία ενός χωρικού δικτύου, που δίνει δυνατότητες περιβαλλοντικής προστασίας και εκπαίδευσης.

Η πρόταση στηρίζεται σε ήπιες αλλά ανθεκτικές παρεμβάσεις μικρής κλίμακας, που συνδέονται με τις αισθητήριες αντιλήψεις, σέβονται το τοπίο και γίνονται ένα με αυτό. Κεντρική ιδέα η δημιουργία πέντε κύριων κόμβων κατά μήκος τής προτεινόμενης διαδρομής, με διαφορετικές θεματικές: ενημέρωση, έρευνα, εκπαίδευση-έκθεση, παρατήρηση και πλεύση-θέαση. Επιπλέον, προτείνονται δευτερεύοντες σταθμοί οι οποίοι περιλαμβάνουν τοίχους ορνιθοπαρατήρησης, χώρους στάσης και πλατφόρμες. Το κύριο υλικό που χρησιμοποιείται είναι το ξύλο, το οποίο έχει επιλεχθεί ως το καταλληλότερο για λόγους ένταξης, συντήρησης και βιωσιμότητας. Κάθε μία από τις προτεινόμενες κατασκευές αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι τής διαδρομής, βασίζεται σε απλές σχεδιαστικές χειρονομίες και αντλεί έμπνευση από το φυσικό περιβάλλον.