Διπλωματική εργασία

Τίτλος: Βαράσοβα: για την ασκητική του τόπου
Φοιτητής: Μπεσίνης Πάρις
Επιβλέπων: Α. Σπανομαρίδης
Τμήμα: Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, πανεπιστήμιο Πατρών
Ακαδημαϊκό έτος: 2017/-18

Η Βαράσοβα. Ένας τόπος που καθημερινά είναι εκεί, για το δημόσιο και αστικό τοπίο της Πάτρας, χωρίς όμως να μπορεί να σημάνει το ποιόν του. Χωρίς να έχει αποκαλύψει το Χαϊντεγκερικό dasein του. Ένας τόπος, στη χαραδροειδή αγκαλιά του οποίου, χτυπάει η καρδιά μιας βραχώδους μήτρας, με ιστορία και πνευματική υπόσταση αιώνων. 

Θα έρθει τώρα κανείς εκ νέου σε αυτόν τον τόπο, από το νερό. Ταξιδεύει και προετοιμάζεται. Φτάνοντας, το λιμάνι σηματοδοτεί την αρχή μιας πορείας, που πρόκειται να ακολουθήσει. Επισκέπτεται το σπήλαιο, συναντά το όραμα και την πηγή της εν συνεχεία δημιουργίας. Στο  μ  ο  υ  σ  ε  ί  ο (εικ. 3,4,5)  το σπήλαιο βρίσκει τη στέγη του, αναβιώνει και διαπραγματεύεται τη γωνία και τον τοίχο. Σκέφτομαι την υπόγεια εγκλείστρα και τον ύμνο στον βράχο. Δημιουργείται έτσι ένα ελαφρύ στην όψη μουσείο και μια βαριά υπόγεια χωρική συνθήκη.  

Ανεβαίνοντας μπαίνει στον αμπελώνα, συναντά τις πρώτες δεξαμενές - στάσεις και φτάνει στο  ο  ι  ν  ο  π  ο  ε  ί  ο (εικ. 6,7,8). Εκεί όπου λαμβάνει χώρα η πράξη, όπου το σταφύλι γίνεται κρασί και εκεί όπου ο  ξ  ε  ν  ώ  ν  α  ς  φιλοξενεί τους επισκέπτες του μοναστηριού μέσα στο φως, ως μεσόγειους κατοίκους. Εκεί, όπου το τρίπτυχο του κρασιού εδράζεται πάνω στις μεσόγειες κλίνες, με τα μεγάλα ανοίγματα προς τον ορίζοντα και τον ήλιο. 

Ανεβαίνοντας ακόμη, συναντά τελικά το  μ  ο  ν  α  σ  τ  ή  ρ  ι (εικ. 9,10,11). Συναντά τη σιγή. Εκεί μπορεί να μείνει μόνος. Δημιουργήθηκε έτσι ένα μοναστικό συγκρότημα, που διασταυρώνει τη χαράδρα και στολίζει τον βράχο, κρύβοντας εκεί τον ιερό του χώρο. Ένας πύργος στρέφεται προς τον ουρανό και σηματοδοτεί το σταυροδρόμι της εισόδου. Ένα ανθρώπων ησυχαστήριο, που προσπαθεί να υμνήσει τον χωρικό κυνισμό και να φιλοξενήσει τον άνθρωπο μέσα του.