Είδος: Διπλωματική Εργασία
Φοιτήτρια: Θειακού Γεωργία
Χρονολογία: Ιούλιος 2022
Ίδρυμα: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Επιβλέπων: Γουρδούκης Δημήτρης

Η παρούσα διπλωματική εργασία, μέσα από ένα εγχειρίδιο, αποσκοπεί στην εξερεύνηση της πόλης μέσα από αναμνήσεις ανθρώπων που έζησαν στην Αμμόχωστο πριν από 48 χρόνια, αναβιώνοντας ξανά την πόλη.

Το συγκεκριμένο εγχειρίδιο αποτελείται από 4 τεύχη, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, μερικά τρισδιάστατα εκτυπωμένα αντικείμενα, 5 σουβενίρς, ένα κτίριο και σχέδια. Όλα τους για να βοηθήσουν στην απομνημόνευση αυτής της πόλης. Η εργασία αυτή φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν τρόπο αναπαράστασης της μνήμης, προτείνοντας ουσιαστικά μια διαφορετική ανάγνωση της πόλης των Βαρωσιών, μέσω μιας άντλησης πληροφοριών και έπειτα αποθήκευσής τους, που βασίζεται στην αφήγηση και στη διάδραση, συνδυάζοντας τον ψηφιακό με τον αναλογικό χώρο.

Επιχειρεί να διαμορφώσει έναν τρόπο αναγνώρισης της πόλης, που θα σχολιάζει τη σημερινή κατάστασή της μέσω της συλλογής δεδομένων. Θα λειτουργεί συνολικά ως σημείο αναφοράς του χαμένου κράτους, συγκεντρώνοντας τα θραύσματα του παρελθόντος, δημιουργώντας αναμνηστικά αλλά και εδραιώνοντας την ύπαρξη της πόλης μέσα από μια οντότητα, ένα κτίριο με σκοπό την αναβίωση του παρελθόντος.

Μπορούμε να πούμε πως η νοσταλγία είναι μια λέξη που αντανακλά τα συναισθήματα των κατοίκων της Αμμοχώστου, και μεγαλώνει με το πέρασμα του χρόνου. Η παιδική τους ηλικία, τα σπίτια και οι δουλειές τους, είναι πλέον μόνο μια διανοητική εικόνα που εκφράζεται μόνο με τη μορφή της αφήγησης.

Αυτή η ανάμνηση είναι που πυροδοτεί το μυαλό των προσφύγων, κι όχι μόνο, και τους κάνει να νιώθουν άνετα και συναισθηματικά συνδεδεμένοι με το παρελθόν τους, καλλιεργώντας μ’ αυτόν τον τρόπο την ταυτότητα του εαυτού τους και την αίσθηση του ανήκειν. Αυτό το εγχειρίδιο επιτρέπει τον εντοπισμό εκείνων των στοιχείων, που είναι αγκυροβολημένα στο μυαλό των ανθρώπων. Αυτά τα στοιχεία θα επανασυνδέσουν τους κατοίκους με την πόλη που γνώριζαν, και τους ξένους με
την πόλη που μόλις γνώρισαν.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι αναμνήσεις είναι συχνά αναξιόπιστες, επειδή στολίζονται από αυτό που οι άνθρωποι θέλουν να θυμούνται, προσθέτοντας μ’ αυτόν τον τρόπο εννοιολογική και τεχνική δυσκολία στη μετάφραση της πόλης. Ωστόσο, αν κάποιος επικαλύψει τα σχέδια, τα αντικείμενα, τα κείμενα και τα συγκρίνει, μπορεί να εξαγάγει στοιχεία ή τουλάχιστον κοινά μοτίβα που σχηματίζουν τη συλλογική μνήμη.

Ένας σύνδεσμος μεταξύ του παρελθόντος και του μέλλοντος, προκειμένου να διατηρηθούν ζωντανές αυτές οι αναμνήσεις ακόμη και μετά την απώλεια των ανθρώπων που τα έζησαν.

This thesis, through a manual, aims to explore the city through the memories of people who lived in Famagusta 48 years ago, reviving the city again. This particular manual consists of 4 issues, a board game, some 3D printed items, 5 souvenirs, a building and drawings. All of them to help remember this city. This work aspires to be a way of representing memory, essentially proposing a different reading of the city of Varosi, through a retrieval of information and then its storage, based on narrative and interaction,
combining the digital with the analog space.

It attempts to formulate a way of recognising the city that will comment on its current state, through the collection of data. It will function as a reference point of the lost state, gathering the fragments of the past, creating souvenirs but also consolidating the
existence of the city through an entity, a building with the purpose of reviving the past.

We can say that nostalgia is a word that reflects the feelings of the residents of Famagusta and grows with the passage of time. Their childhoods, their homes and jobs, are now only a mental image expressed only in the form of narrative.

This memory is what sparks the mind of the refugees, and not only that, and makes them feel comfortable and emotionally connected to their past, thus cultivating their self-identity and sense of belonging. This manual allows identifying those elements, which are anchored in people's minds. These elements will reconnect residents with the city they knew, and outsiders with the city they just met.

It is important to know that memories are often unreliable because they are embellished by what people want to remember, thus adding conceptual and technical difficulty to translating the city. However, if one overlays the drawings, objects, texts and compares
them, one can extract elements or at least common patterns that form the collective memory.

A link between the past and the future in order to keep those memories alive even after the people who lived them are gone.