Το γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών και κατασκευών ιδρύθηκε το 1972 από τον Μιχάλη Σουβατζίδη, απόφοιτο ΕΜΠ (1969). Το 1978 αρχίζει να αναζητά τρόπους να ενσωματώσει τα κλιματικά στοιχεία στο σχεδιασμό του, ανάγοντάς τα σε κυρίαρχο παράγοντα καθορισμού των συνθετικών και μορφολογικών του αποφάσεων. Το διάστημα 1970 - 1997 σχεδιάζει το Κέντρο Τέχνης και εκεί, στο κέντρο της Αθήνας, εντοπίζει το πνεύμα του τόπου να συνοψίζεται στον Παρθενώνα. Μέσα από τη λειτουργική, βιοκλιματική γλυπτικότητα της στέψης του κτιρίου στοχεύει να εκφράσει μια σύγχρονη εκδοχή της απαράμιλλης στέψης του αττικού συμβόλου. Το κτίριο εκπροσωπεί την Ελλάδα στα βραβεία Mies Van Der Rohe και στην έκθεση Millenium στο Παρίσι (2000). Το 1996 του ανατίθεται η επέκταση του Αρχαιολογικού Μουσείου Θήβας. Αναζήτησε τρόπους να συναρθρώσει το μοντέρνο με το αρχαϊκό, το στιβαρό με το μεγαλοπρεπές και να δημιουργήσει ένα κτίριο λειτουργικά και κατασκευαστικά κοσμημένο. Η θεώρηση του Μ. Σουβατζίδη για την αρχιτεκτονική χαρακτηρίστηκε από την επίμονη αναζήτηση μιας νεωτερικής ελληνικής έκφρασης. Συνομιλώντας συνθετικά με την ιστορία, τον μύθο, την παράδοση και τα στοιχεία της φύσης επιχειρεί να ενσωματώσει το πνεύμα του τόπου σε κάθε έργο του. Μέσα από τη διερεύνηση της υλικότητας, της μορφολογικής πλαστικότητας και της εναλλαγής φωτός-σκιάς συντάχθηκε στην προσπάθεια διατύπωσης και ανανέωσης της νεοελληνικής ταυτότητας. Συνολικά με το έργο του υποστηρίζει πως η νεωτερικότητα και το σύγχρονο κάλλος θα συγκροτηθούν κοσκινίζοντας και την παράδοση κι επαναχρησιμοποιώντας τα ψήγματα χρυσού που περιέχει.