Η Σχολή των Αθηνών του Ραφαήλ αναπαριστά μια φιλοδοξία, ένα ουτοπικό όραμα ενός ελεύθερου, ανοιχτού, άτυπου και κοινού χώρου μάθησης. Είναι ένας χώρος που βρίσκεται στο «ενδιάμεσο». Ούτε μέσα ούτε έξω, δεν έχει τις ιδιότητες ενός δωματίου, αλλά ούτε είναι ένας χώρος καθαρά για κυκλοφορία. Είναι μνημειακός, αλλά ταυτόχρονα γενναιόδωρος και απλός. Δεν είναι τάξη και όμως βλέπουμε στους χώρους αυτούς μελετητές και μαθητές να συζητούν, να διδάσκουν, και να μαθαίνουν. Παρόλο που θεωρούμε ότι η μάθηση συνήθως λαμβάνει χώρα στην τάξη, εκπαιδευτικοί και αρχιτέκτονες έχουν αναγνωρίσει εδώ και χιλιάδες χρόνια ότι πραγματοποιείται επίσης στο «ενδιάμεσο»: στους διαδρόμους, στις σκάλες, στο κυλικείο, στο προαύλιο. Ο Σωκράτης δίδαξε στην Αρχαία Αγορά. Ο Πλάτωνας ίδρυσε την Ακαδημία του στον Ελαιώνα της Αθήνας, όπου συχνά δίδασκε, ενώ περπατούσε. Μεσαιωνικά κολλέγια ήταν οργανωμένα γύρω από μία κοινόχρηστη αυλή και πανεπιστήμια του 20ου αιώνα είναι γεμάτα από άτυπους μαθησιακούς χώρους.

Η έκθεση Η Σχολή των Αθηνών παρουσιάζει φυσικά μοντέλα εβδομήντα διαφορετικών ακαδημαϊκών κοινών χώρων από την ιστορία και τον κόσμο, υλοποιημένων και μη. Χωρίς να είναι πλήρης ή απόλυτη,  αυτή η επιλογή έχει σκοπό να παράσχει ένα ποικίλο και αντιπροσωπευτικό δείγμα συναρπαστικών έργων.

Yπό την επιμέλεια των Νeiheiser Argyros, Η Σχολή των Αθηνών στο Μουσείο Μπενάκη αποτελεί συνέχεια της έρευνας που παρουσιάστηκε στο Εθνικό Περίπτερο Ελλάδος στη Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία το 2018 και αποτελεί μια συνεργασία μεταξύ φοιτητών της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Ε.Μ.Π.) και της Architectural Association (ΑΑ) στο Λονδίνο.