Επιδίωξη της πρότασης αυτής είναι να καταστήσει την πλατεία Χριστού έναν ελκυστικό και παράλληλα λειτουργικό και ενεργό δημόσιο χώρο, ο οποίος θα εισάγει τον επισκέπτη στην ενδοχώρα της Σφαιρίας, με αποτέλεσμα την ένταξή του σε μία διαδρομή που θα ενοποιεί τα σημεία ενδιαφέροντος του νησιού.

Η ιδιαίτερη τοποθεσία της πλατείας Χριστού στο νησί του Πόρου, καθώς και το φυσικό ανάγλυφο της περιοχής, αποτέλεσαν την αφετηρία της κεντρικής ιδέας αυτής της μελέτης. Η πλατεία τοποθετείται στην κορυφογραμμή του νησιού, παρέχοντας πολλαπλές θεάσεις περιμετρικά αυτής, ενώ παράλληλα λειτουργεί ως ένα σταυροδρόμι κινήσεων για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της περιοχής. Η κεντρική ιδέα βασίστηκε στη διαμόρφωση μιας πλατείας, η οποία θα αναπτύσσεται σε δύο κύρια επίπεδα, ακολουθώντας τη φυσική κλίση του εδάφους και τη δημιουργία ενός κεντρικού στοιχείου, το οποίο, προεξέχοντας από τον βασικό όγκο της πλατείας, θα στρέφεται προς τον βορρά αποκαλύπτοντας στον επισκέπτη την πανοραμική θέα προς τη θάλασσα, δημιουργώντας ένα νέο τοπόσημο για το νησί.

Ο επισκέπτης κατεβαίνει σταδιακά, συναντώντας στην πορεία του χώρους που θα κεντρίσουν τις αισθήσεις του και τον καθιστούν πρωταγωνιστή μίας κιναισθητικής εμπειρίας. Το μοναδικό στοιχείο που έρχεται να διασπάσει δυναμικά την παραλληλία των χαράξεων της πλατείας, είναι το αστικό μπαλκόνι (belvedere) με τους υδάτινους πίδακες, το οποίο κατευθύνει τον επισκέπτη προς τη θέα και, λόγω της προέκτασής του, «χορογραφεί» την κατάβαση γύρω από αυτό. Η πλατεία «νερού» λειτουργεί ως ένας μεγάλος, καθαρός χώρος, έτοιμος να φιλοξενήσει πλήθος δραστηριοτήτων (συναυλίες, παραστάσεις, υπαίθριες προβολές κλπ.). Παράλληλα, η πλατεία  με τις λεμονιές τοποθετείται δίπλα από τον ναό, με σκοπό να μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά ως υπαίθριος χώρος του, προσφέροντας σκιά. Κάτω από τον χώρο του στεγάστρου τοποθετούνται σταθεροί πάγκοι και καθίσματα, δημιουργώντας ένα ιδανικό περιβάλλον για ποικίλες δραστηριότητες (διάβασμα, υπαίθρια σεμινάρια κλπ.) Τέλος, αξιοποιώντας τα διαμορφωμένα επίπεδα, στο «υπόγειο» κάτω από την πλατεία νερού προτείνουμε τη λειτουργία δημοτικού αναψυκτηρίου, με αποθήκη και τουαλέτες για το κοινό, σε συνδυασμό με έναν χώρο για καθήμενους στον υπαίθριο χώρο μπροστά του. Με τον τρόπο αυτόν ευνοείται η λειτουργία της πλατείας καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας αλλά και του χρόνου, ενώ παράλληλα συμβάλλει στους οικονομικούς πόρους του δήμου.

Στόχος της μελέτης είναι, μέσα από τη διαμόρφωση της πλατείας, να επιτευχθεί μια ιεράρχηση των χώρων και των χρήσεών της, ώστε να εξυπηρετούνται τόσο οι κάτοικοι όσο και οι επισκέπτες του νησιού. Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στο ζήτημα της κυκλοφορίας τόσο των πεζών όσο και των οχημάτων, και στη σύνδεση με το υπόλοιπο δίκτυο του νησιού. Έχει γίνει πρόβλεψη που εξασφαλίζει την ήπια κυκλοφορία των οχημάτων των κατοίκων της περιοχής, ή άλλου οχήματος σε περίπτωση ανάγκης. Ακόμα έχει εξασφαλιστεί η πρόσβαση και η εύκολη μετακίνηση σε όλη την έκταση της πλατείας για άτομα ΑΜΕΑ, μέσω δικτύου ραμπών που αναπτύσσονται στο βόρειο τμήμα.

Η πλατεία διαμορφώνεται σε επιμέρους επίπεδα χρησιμοποιώντας την κλίση του φυσικού αναγλύφου, η οποία σε συνδυασμό με τον γενικό προσανατολισμό της δημιουργεί χώρους σκίασης κατά τη διάρκεια της ημέρας. Παράλληλα, ευνοείται ο φυσικός αερισμός και δροσισμός από τους βόρειους ανέμους της περιοχής. Χώροι πρασίνου από δέντρα εσπεριδοειδών, πεύκα καθώς και χαμηλή βλάστηση όπως ρίγανη και θυμάρι, δημιουργούν επιπλέον χώρους σκιάς προστατεύοντας από τις υψηλές θερμοκρασίες τους θερινούς μήνες και βελτιώνοντας την ποιότητα του αέρα. Στη σκίαση, ακόμα, συμβάλλει το επίμηκες στέγαστρο στο μεσαίο επίπεδο, με τις κεκλιμένες ξύλινες περσίδες, ώστε να παρέχει τη μέγιστη δυνατή σκιά. Στο ανατολικό κομμάτι της πλατείας, ένα πλήθος από υδάτινους πίδακες συμβάλλει στον δροσισμό των επισκεπτών κατά τους θερινούς μήνες, καθώς και στο γενικότερο μικροκλίμα της περιοχής.

Η προτεινόμενη λύση, σεβόμενη την ταυτότητα και την ιστορία του Πόρου, επιχειρεί να μετατρέψει έναν ανεκμετάλλευτο χώρο σε μία κιναισθητική διαδικασία βιωματικών εμπειριών του κατοίκου και του επισκέπτη. Η νέα πλατεία Χριστού θα αποτελεί ένα τοπόσημο για το νησί, το οποίο, ξεπερνώντας τη «βιτρίνα» του αισθητικού, θέλει να επαναδιαπραγματευτεί τα ζητήματα εκείνα που κάνουν τον δημόσιο χώρο κομμάτι της ανθρώπινης δραστηριότητας και αλληλεπίδρασης και επέκταση του ιδιωτικού κατοικείν σε κοινωνικό κατοικείν.