Γ' βραβείο στον Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό (εξ' ημισείας)

Βασική μας πρόθεση είναι η αναγνώριση του ιδιαίτερου χαρακτήρα της περιοχής, όπου τα τυπικά χαρακτηριστικά μιας αστικής περιοχής κατοικίας συνυπάρχουν με τη βιομηχανία αλλά και με έναν αρχαιολογικό χώρο (ανατολικά του οικοπέδου) με πολύ μεγάλη σημασία σε έκταση και πολιτιστική κληρονομιά, σε ένα πολύπλοκο αστικό μωσαϊκό, το οποίο, εκτός των άλλων, χαρακτηρίζεται και από έλλειψη συγκροτημένων χώρων πρασίνου.

Καθοριστικό ρόλο παίζουν οι κινήσεις και οι προσβάσεις στο οικόπεδο για τη συνθετική μας πρόταση, με κεντρική ιδέα μια διαγώνια πορεία που διατρέχει το οικόπεδο και συνδέει τα δύο βασικά σημεία πρόσβασης από την πόλη και η οποία βρίσκεται σε μια ισορροπία τόσο με τον υπαίθριο χώρο και το εσωτερικό αίθριο όσο και με έναν συγκροτημένο και σχετικά συμπαγή κτιριακό όγκο και μέσω διαβαθμίσεων του «έξω» και του «μέσα» αλλά και αντίστροφα.

Κεντρική μας επιλογή αποτελεί η προσπάθεια, τόσο εντός του κτιρίου όσο και εκτός, να διευρύνουμε τους ενδιάμεσους χώρους. Ως ένα κτίριο γραφείων δημόσιας υπηρεσίας, η λειτουργικότητα για τους επισκέπτες-χρήστες και η διαμόρφωση ενός ευχάριστου εργασιακού περιβάλλοντος, είχαν καθοριστική σημασία στην επίλυση του κτιριολογικού προγράμματος, το οποίο επαναξιολογείται και κατηγοριοποιείται εκ νέου, με κριτήρια: τη διαμόρφωση ενός εργασιακού περιβάλλοντος που προάγει τη συνεργασία μεταξύ των εργαζομένων -ειδικά αυτών με συναφές ή παραπλήσιο αντικείμενο-, με επιλογές χωρικής οργάνωσης που δεν αποδέχονται τον σκληρό διαχωρισμό σε μικρούς κλειστούς χώρους, οι οποίοι εκτός των προαναφερθέντων μειονεκτημάτων, συνήθως αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα φυσικού φωτισμού και αερισμού, κάτι που στην πρότασή μας αποτελεί καθολική αρχή για όλους του χώρους εργασίας αλλά και για τους κοινόχρηστους χώρους.

Ακόμα, σε σχέση με τον σχεδιασμό του αμφιθεάτρου (κομβικό σημείο της πρότασης), διαπραγματευόμαστε ένα σχεδιαστικό λεξιλόγιο που επιτρέπει τη μεταβλητότητα τόσο των χρήσεων όσο και της ανοικτότητας (ή κλειστότητας) ενός τέτοιου χώρου, με την ταυτόχρονη τοποθέτησή του σε κεντροβαρικό σημείο της κάτοψης, στοχεύοντας αφενός στην οργανική του σχέση με όλο το κτίριο αλλά αφετέρου και στη δημιουργία ενός σημείου ζωντανής δραστηριότητας (κοινωνικής, πολιτιστικής, πολιτικής, οικονομικής κτλ) για όλη την πόλη.

Οι κινήσεις διαμορφώνουν ένα κύκλωμα κινήσεων, οι οποίες στο ισόγειο είναι πιο ελεύθερες από άποψη προσβασιμότητας και μόνο μερικώς ορισμένες, ενώ στο επίπεδο του ορόφου είναι πιο αυστηρές – μη οχλούσες. Οι διαδρομές ορίζουν τη διαμπερότητα του κτιρίου και διευκολύνουν τον προσανατολισμό εντός του, καθιστώντας τον χώρο πιο οικείο για τους χρήστες. Επίσης αναπτύσσονται σε φυσικά φωτιζόμενες διαδρομές, οι οποίες «συναντούν» χώρους-στάσεις (αίθρια, κοινόχρηστοι χώροι) αποφεύγοντας τη μονοτονία ενός τυπικού -και κατά κανόνα δαιδαλώδους και σκοτεινού- διαδρόμου.

Τέλος, η επιλογή της κεκλιμένης στέγης λογοδοτεί στη διαμόρφωση μιας εξωτερικής κλίμακας, με διώροφο ύψος από την εξωτερική πλευρά (που διαμορφώνει ένα προστατευτικό «κέλυφος» για το εσωτερικό) και στη διαμόρφωση μιας εσωτερικής κλίμακας με ισόγειο ύψος από την εσωτερική, το οποίο είναι πιο κοντά στην ανθρώπινη κλίμακα και καθιστά το κτίριο και τον «εσωτερικό» υπαίθριο χώρο πιο οικείο.

Η κεκλιμένη στέγη (με τη δυνατότητα να μετατραπεί σε φυτεμένο δώμα), σε συνδυασμό με την επιλογή διπλού κελύφους στο εξωτερικό και τη χρησιμοποίηση περσίδων σκίασης στο εσωτερικό, βοηθούν στη βιοκλιματική προσέγγιση του κτιρίου με κριτήριο το μικρότερο δυνατό ενεργειακό αποτύπωμα της κατασκευής και τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση του φυσικού φωτισμού, του αερισμού και του φυσικού δροσισμού.

Αρχιτεκτονική μελέτη : Collatio Architects (Ορφανός Νικόλαος, Σταυρακάκης Χρήστος)