Κτισμένο στο Μαρμάρι της Κω, σε ένα μεσογειακό σκηνικό που περιβάλλεται από φοίνικες, βρίσκεται το νέο hotel project της Mastrominas Architecture. Πρόκειται για ένα συγκρότημα 49 δίκλινων junior suites και ένα a la carte εστιατόριο, οργανικά συνδεδεμένα μεταξύ τους με ένα υδάτινο δίκτυo κολυμβητικών δεξαμενών.

Συνολικά το συγκρότημα διατάσσεται γύρω από μία κοινόχρηστη πισίνα, η οποία διατρέχει τα 5 κτίρια των bungalows και του εστιατορίου και συνδέεται με αυτά μέσω ενός δικτύου ξύλινων διαδρόμων και πλατφορμών, δημιουργώντας κανάλια τα οποία οριοθετούν τους επιμέρους χώρους.

Σε επίπεδο κατακόρυφης ανάγνωσης του χώρου, τα κτίρια των bungalows οργανώνονται σε δύο στάθμες, ισόγειο και όροφο, με αυτά του ισογείου να έχουν άμεση πρόσβαση στην πισίνα μέσω της ιδιωτικής αυλής τους. Η αρχιτεκτονική των όγκων συνιστά μια επανερμηνεία της απλής νησιώτικης κυβόσχημης αρχιτεκτονικής, με τα ελάχιστα ανοίγματα για τις προσβάσεις στις αυλές.

Σε επίπεδο οριζόντιας ανάγνωσης των δωματίων, οι χώροι έχουν μία σταδιακή μετάβαση από τους ιδιωτικούς χώρους των λουτρών στους κυρίως χώρους των δωματίων, στη συνέχεια στην αυλή και τέλος στην κοινόχρηστη πισίνα. Τα δωμάτια μεταξύ τους διαχωρίζονται από πέτρινους τοίχους και στεγάζονται με ξύλινες πέργκολες. Τα υλικά που κυριαρχούν στον χώρο των δωματίων είναι η πατητή τσιμεντοκονία στους χώρους του λουτρού, το λευκό ξύλο και οι ουδέτεροι γκρι χρωματισμοί.

Σημείο αναφοράς του συγκροτήματος αποτελεί το εστιατόριο, εκατέρωθεν του οποίου αναπτύσσονται τα 5 bungalows. Πρόκειται για το a la carte εστιατόριο Maina, το οποίο φέρει μία πιο σύγχρονη και απλή γραφή, συνιστώντας με αυτό τον τρόπο ένα  σκηνικό ηρεμίας για τους χώρους εστίασης, μπαρ και ανοιχτής κουζίνας.

Το εστιατόριο συνενώνει -μέσω των μεγάλων ενιαίων ανοιγμάτων του- τον εσωτερικό με τον εξωτερικό χώρο, μετατρέποντας το μπαρ σε σημείο αναφοράς για το ξενοδοχείο. Συνδετικό ρόλο των δύο χώρων παίζει και η οροφή, η οποία καλύπτεται σε ένα μεγάλο μέρος της εσωτερικά και εξωτερικά από ελληνική λυγαριά, επισημαίνοντας τη συνέχειά τους. Η λυγαριά στην οροφή, όταν φωτίζεται, δίνει την αίσθηση της υπαίθριας αυλής που φιλτράρει το έντονο ελληνικό φως, ενώ τα υλικά είναι κυρίως ξύλο τικ και τσιμεντοκονία στις επιφάνειες.

Στη συνέχεια της στεγασμένης βεράντας του εστιατορίου βρίσκεται διαμορφωμένο και το υπαίθριο καθιστικό. Πίσω από μία νησίδα με φοίνικες που προϋπήρχαν στο οικόπεδο, στο κέντρο της κοινόχρηστης πισίνας και του συγκροτήματος, διατάσσονται κτιστά καθίσματα γύρω από ένα υπαίθριο τζάκι, ενώ περιμετρικά της νησίδας αναπτύσσονται οι καμπάνες με τα daybeds των λουόμενων. Ο χώρος του υπαίθριου καθιστικού φιλτράρει τις θέες των δωματίων, δημιουργώντας μια αίσθηση ιδιωτικότητας στους επισκέπτες.