Σε μια όμορφη τοποθεσία με θέα τον Ευβοϊκό Κόλπο, ένα μείγμα από ακατέργαστα και εκλεπτυσμένα υλικά συνδυάζονται για να δημιουργήσουν μια μοναδική καλοκαιρινή κατοικία, που ανοίγεται στο τοπίο προς όλες τις κατευθύνσεις. Δύο μεγάλα ρηχά τόξα από σκυρόδεμα προσανατολίζουν τους κύριους χώρους διαβίωσης προς τη θάλασσα. Διαπερνώντας κάθετα αυτόν τον βασικό άξονα, μια μονώροφη γραμμική πτέρυγα με περισσότερους ιδιωτικούς χώρους υπνοδωματίων εισέρχεται στην υπάρχουσα κλίση του τοπίου. Προσεγγίζοντάς το από τον δρόμο, το σπίτι σχεδόν χάνεται μέσα στους ελαιώνες και το άγριο πευκοδάσος, αλλά ανοίγεται σε δύο επίπεδα προς την κατεύθυνση της θάλασσας για να εκμεταλλευτεί τη θέα. Οι εκτεταμένες βεράντες γύρω από το σπίτι δημιουργούν ένα δίκτυο εξωτερικών σαλονιών πολλαπλών επιπέδων.

Μια υφιστάμενη κατοικία, σχεδιασμένη από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Νίκο Χατζημιχάλη τη δεκαετία του 1970, ανακαινίστηκε εκτενώς, διαμορφώθηκε και επεκτάθηκε. Ενώ το αρχικό σπίτι ήταν πρωτίστως στραμμένο προς τη θάλασσα, τα νέα ανοίγματα στη δομή του κτιρίου και οι πρόσθετοι εξωτερικοί χώροι επαναπροσδιορίζουν τον προσανατολισμό και αναδεικνύουν την ποικιλομορφία του τοπίου -δάσος, ελαιώνας, γρασίδι, θάλασσα. Δίπλα στις πρωτότυπες μοντερνιστικές λεπτομέρειες που εκσυγχρονίστηκαν και αναπαράχθηκαν, προστέθηκαν νέες ευφάνταστες εκδοχές. Το σπίτι είναι εσκεμμένα διφορούμενο στη μεταχείριση του παλιού και του νέου, χωρίς να δίνεται βαρύνουσα αξία στην ακεραιότητα του υφιστάμενου κτίσματος: άλλοτε αποκαλύπτονται και αναδεικνύονται τα ίχνη των τομών πάνω στο πρωτότυπο κτίριο, άλλοτε συνδυάζεται το νέο με το παλιό, συγχέοντας παρελθόν και παρόν. Το εμφανές σκυρόδεμα των φερόντων τοίχων και της οροφής συμπληρώνεται με εμφανή τούβλα, ξύλινα παράθυρα, μωσαϊκά δάπεδα, διάτρητα ντουλάπια από αλουμίνιο και χτιστά έπιπλα στα δύο επίπεδα. 

Στον όροφο, ένα ελεύθερο τζάκι στη μέση του σαλονιού οργανώνει δύο καθιστικά διαφορετικού χαρακτήρα γύρω από αυτό. Στη μία του πλευρά, ένας χτιστός ξύλινος καναπές συνολικού μήκους 6.5 μέτρων αγκαλιάζει περιμετρικά τον χώρο. Στην άλλη πλευρά, ελεύθερα έπιπλα δημιουργούν ένα πιο οικείο καθιστικό. Στο ισόγειο, η ζωή διαδραματίζεται τόσο μέσα όσο και έξω από το σπίτι, με την κυρίως τραπεζαρία και το σαλόνι να βρίσκονται εκτός της περιμέτρου του κτιρίου. Δύο ξύλινες πέργκολες, μία σε κάθε όροφο, αποτελούνται από ξύλινα δοκάρια τοποθετημένα παράλληλα το ένα με το άλλο και σε απόσταση μεταξύ τους, δημιουργώντας έτσι ένα παιχνίδι σκιών καθώς ο ήλιος αλλάζει θέση κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στο δάπεδο, μικρές αλλαγές στην υφή του μωσαϊκού και στα μεγέθη των αδρανών υλικών διαφοροποιούν ελαφρώς τους χώρους του σπιτιού.

Aρχιτεκτονική: Neiheiser Argyros
Oμάδα Μελέτης: Χριστίνα Αργυρού, Ryan Neiheiser, Eλένη Βαγιανού, Αλκηστη Μικελάτου, Δανάη Χαρατσή
Mελέτη Τοπίου: Eλλη Παγκάλου και Συνεργάτες
Στατική Μελέτη: Μιχάλης Μικελάτος
Φωτογράφιση: Lorenzo Zandri

St. Minas House By Νeiheiser Argyros

On a beautiful site overlooking the Euboean Sea, a mix of raw and refined materials combine to create a unique summer house that opens up to the landscape in all directions. Two large shallow concrete arches orient the main living spaces towards the sea. Crossing perpendicular to this primary axis, a one-story bar of more private bedroom spaces are tucked into the existing slope of the landscape. The house disappears into the olive groves and wild pine forest from the approach road, but opens up across two stories to embrace the full extent of the seafront views. Extensive terraces around the house create a multi-level network of outdoor living rooms.

An initial structure on the site, designed by Greek architect Nikos Hadjimichalis in the 1970s, has been extensively renovated, reconfigured, and extended. Whereas the original house was singularly focused towards the sea, by cutting large new openings into the original structure and extending space outdoors in all directions, the diversity of the site - forest, grove, lawn, meadow... and sea - is celebrated. Many of the original modernist details have been recreated and updated, but also complemented with playful new additions. The house is deliberately ambiguous in its treatment of old and new, and unprecious in its deference to the original house; at times revealing the traces of the manipulations and incisions to the original, at other times blending new with old, conflating past and present. The exposed concrete of the structural walls and ceiling are complemented by exposed brick, wood windows, custom terrazzo floors, perforated aluminum cabinets, and built-in upholstered furniture throughout. 

On the upper level, a free-standing fireplace in the middle of the living room organizes two different seating areas around it. On the one side, a wooden built-in couch with a total length of 6.5 meters hugs the perimeter of the space. On the other side, free-floating furniture creates a more intimate seating space. On the ground floor, life takes place as much on the inside as on the outside of the house, with the main dining area and living room located outside the perimeter of the building. Two wooden pergolas, one on each level, built out of wooden beams and arranged in parallel one to another with gaps allow for an interesting game of shadows as the position of the sun changes  during the day. On the floor, small variations in the texture of the terrazzo floor and the sizing of the aggregates create subtle differences between the spaces of the house.

Architecture: Neiheiser Argyros 
Neiheiser Argyros Design Team: Xristina Argyros, Ryan Neiheiser, Eleni Vagianou, Alkisti Michelatou, Danae Haratsis
Landscape Design: H.Pangalou and Asosciates
Structural Engineer: Michalis Michelatos
Photography: Lorenzo Zandri