Ιστορικό κτιρίου
Πρόκειται για διώροφο κτίριο κατοικιών, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης των Χανίων. Το κτίριο, το οποίο αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αστικής κατοικίας, σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Νικόλαο Κακούρη. Ανεγέρθηκε σε δύο φάσεις:  Κατά την πρώτη φάση, τη δεκαετία του 1950, κτίστηκαν οι βοηθητικοί χώροι της κατοικίας, οι οποίοι βρίσκονται στο επίπεδο του δρόμου, και ταυτόχρονα ο υπερυψωμένος ισόγειος όροφος. Στη συνέχεια, τη δεκαετία του 1960, πραγματοποιήθηκε προσθήκη καθ’ ύψος ενός ακόμα ορόφου, πανομοιότυπου με τον ισόγειο, χωρίς όμως να αποπερατωθεί το σύνολο των οικοδομικών εργασιών.

Στο σύνολό της, πρόκειται για εσωστρεφή κατοικία, με σαφή διαχωρισμό των λειτουργικών ενοτήτων σε δύο πτέρυγες. Οι χώροι διημέρευσης διατάσσονται σε σειρά στη βόρεια πτέρυγα, με διπλές συρόμενες πόρτες να επιτρέπουν την απομόνωσή τους, ενώ οι χώροι διανυκτέρευσης βρίσκονται στη νότια πτέρυγα συνδεόμενοι με έναν μακρύ εσωτερικό διάδρομο.

Αρχιτεκτονική μελέτη
Το 2015, αναλαμβάνουν τη μελέτη για την ολοκλήρωση της κατοικίας οι αρχιτέκτονες Άλκηστη Ρούσσου και Θανάσης Χαΐρης. Η κατοικία του ορόφου αναδιαμορφώνεται πλήρως. Οι εσωτερικοί τοίχοι μεταξύ του καθιστικού, του χολ, της τραπεζαρίας, της κουζίνας και του διαδρόμου καθαιρούνται, προκειμένου να δημιουργηθεί ένας ενιαίος φωτεινός χώρος, ο οποίος θα φιλοξενεί όλες τις κοινόχρηστες λειτουργίες. Οι χώροι αυτοί ενοποιούνται, ενώ ταυτόχρονα επιχειρείται μια βασική χειρονομία, η οποία αναδιατάσσει τις λειτουργίες στον χώρο. Στο κέντρο της κατοικίας, τοποθετείται μία ενιαία και επιμήκης κατασκευή - έπιπλο, η οποία αναλαμβάνει να διαχωρίσει τις ιδιωτικές από τις κοινόχρηστες λειτουργίες. Στην κατασκευή αυτή, εντάσσονται πόρτες - περάσματα προς τους ιδιωτικούς χώρους της κατοικίας, βιβλιοθήκες, αποθηκευτικοί χώροι, καθώς και δύο μεγάλα κενά τα οποία επιτρέπουν τον φυσικό φωτισμό του διαδρόμου. Παράλληλα, ένα ελαφρύ συρόμενο διαχωριστικό, κατασκευασμένο από ξύλο και γυαλί, επιτρέπει την απομόνωση του χώρου της κουζίνας. Το τζάκι τοποθετείται ανάμεσα στο καθιστικό και την τραπεζαρία, επιτρέποντας την απρόσκοπτη οπτική επαφή όλων των χώρων με την εστία. Τέλος, ένα δεύτερο λουτρό και ένας χώρος ιματιοθήκης προστίθενται στο κυρίως υπνοδωμάτιο.

Υλικά και κατασκευές
Για την κατοικία επιλέγονται ως επί το πλείστον φυσικά υλικά σε ήπιους χρωματισμούς. Το δάπεδο των κοινόχρηστων χώρων επενδύεται με πλακίδια σε υφή τσιμέντου, ενώ των ιδιωτικών χώρων με φυσικό ξύλο. Τόσο η κεντρική διαχωριστική κατασκευή όσο και η πλειοψηφία των επίπλων, σχεδιάζονται από τους αρχιτέκτονες. Για την κεντρική διαχωριστική κατασκευή, το συρόμενο διαχωριστικό και τα περισσότερα από τα σταθερά έπιπλα των κοινόχρηστων χώρων, επιλέγεται φυσικός δρυς σε δύο αποχρώσεις. Για τις ντουλάπες επιλέγεται λευκό χρώμα με ξύλινες λεπτομέρειες. Με ενιαίο ύφος σχεδιάζονται τα έπιπλα του καθιστικού, του γραφείου κτλ., με ιδιαίτερες λεπτομέρειες από μασίφ ξύλο στους σκελετούς και τα πόμολα, κρυφό φωτισμό κ.α. Το εξωτερικό της κατοικίας επενδύεται με έγχρωμο σοβά σε γήινη απόχρωση. 

Αρχιτεκτονική μελέτη/ Mελέτη εσωτερικών χώρων: Άλκηστη Ρούσσου, Θανάσης Χαΐρης, Αρχιτέκτονες Μηχανικοί.
Επίβλεψη: Παρασκάκη Στέλλα, Πολιτικός Μηχανικός.
Εμβαδόν διαμερίσματος: 150 τ.μ.
Φωτογραφίες: Βασίλης Θανόπουλος, Βασίλης Μαθιουδάκης.