Στόχος στον σχεδιασμό αυτής της Κατοικίας στη Λεμεσό ήταν η δημιουργία μιας nZEB, βιοκλιματικής κατοικίας, η οποία να είναι ανοιχτή προς τον νότο και τη θέα, ενώ θα εκμεταλλεύεται τις περιβαλλοντικές συνθήκες για την επίτευξη θερμικής άνεσης για τους χρήστες. Το μικρό μέγεθος του οικοπέδου απαιτούσε την προσεκτική τοποθέτηση των χρήσεων, με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πλήρως λειτουργική και με πλήρη εκμετάλλευση των περιβαλλοντικών συνθηκών.

Έτσι, η κεντρική ιδέα βασίστηκε στη σχεδιαστική εργαλειοποίηση των βιοκλιματικών πρακτικών, οδηγώντας στη μορφολογική τους ταύτιση με τον σχεδιασμό του κτιρίου. Αυτό αρχικά εκφράστηκε με τη δημιουργία μιας λευκής μορφής σε σχήμα «Ζ», που ενσωματώνει τον στεγασμένο χώρο στάθμευσης στον κύριο κτιριακό όγκο, λειτουργεί ως σύστημα παθητικής ηλιοπροστασίας και χαρακτηρίζει τη μορφολογία του κτιρίου. Σημειώνεται ότι αυτή η μορφή «Ζ» είναι ευθυγραμμισμένη με τον νότο για την επίτευξη του βέλτιστου ηλιασμού και ηλιοπροστασίας, ενώ οι μεγάλες νότιες γυάλινες επιφάνειες που εσωκλείει, επιτρέπουν τον φυσικό φωτισμό και ενοποιούν το εσωτερικό με το εξωτερικό.

Οι χώροι μεταφράστηκαν σε όγκους και δημιούργησαν μια σύνθεση που τοποθετήθηκε στις κοιλότητες αυτής της λευκής μορφής, και διαχωρίζονται σε κοινόχρηστους στο ισόγειο και ιδιωτικούς στον επάνω όροφο. Η διαφοροποίηση στην υλικότητα των όγκων ακολουθεί τη διαφοροποίηση στην εσωτερική τους λειτουργία, ακολουθώντας το θεμελιώδες μότο του μοντερνισμού, «η μορφή ακολουθεί τη λειτουργία». Παράλληλα, η εσωτερική διάταξη των χώρων έγινε με τέτοιον τρόπο, ώστε να παρέχει τη μέγιστη δυνατή ιδιωτικότητα στους χρήστες από την πλευρά του κεντρικού δρόμου στα δυτικά, ενώ ταυτόχρονα η σύνθεση ανοίγει προς τα νότια εκμεταλλευόμενη τον φυσικό φωτισμό και την ηλιακή ενέργεια, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Ταυτόχρονα, ο όγκος του ορόφου προβάλλεται στη δυτική πλευρά, δημιουργώντας έναν στεγασμένο εξωτερικό χώρο και μειώνοντας έτσι τα δυτικά ηλιακά φορτία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Γενικότερα, το σχέδιο κινείται με απλές γεωμετρίες που αγγίζουν τις σύγχρονες μινιμαλιστικές τάσεις. Αυτή η λογική οδήγησε στη χρήση του «ειλικρινούς» εμφανούς σκυροδέματος, των μεγάλων ξύλινων επιφανειών και του ουδέτερου λευκού χρώματος, ενώ η ίδια λογική ακολουθείται και στο εσωτερικό, αφού η προσπάθεια διατήρησης της απλότητας στη γεωμετρία εκφράζεται τόσο μέσω του σχεδιασμού όσο και της επιλογής των υλικών στη σκάλα και στα έπιπλα.

Στο πλαίσιο της προσέγγισης του βιοκλιματικού σχεδιασμού, δημιουργήθηκε ένα μικρό αίθριο, το οποίο εκτός από το έμμεσο φυσικό φως που παρέχει, λειτουργεί και ως αιολική καμινάδα, μειώνοντας έτσι τα θερμικά φορτία του καλοκαιριού και ευνοώντας τις συνθήκες για φυσικό διαμπερή αερισμό. Εκτός από τα παραπάνω, εφαρμόστηκαν και άλλες βιοκλιματικές στρατηγικές, όπως η επίτευξη φυσικού διαμπερούς αερισμού για την πλειονότητα των χώρων, η προσεκτική τοποθέτηση των κύριων χώρων διημέρευσης στον Νότο δημιουργώντας μια ζώνη ανάσχεσης χρησιμοποιώντας τους δευτερεύοντες χώρους στον Βορρά, η πλήρης θερμομόνωση του κελύφους, καθώς και η εκμετάλλευση της θερμικής του μάζας. Αυτά, σε συνδυασμό και με τα συστήματα HVAC υψηλής απόδοσης και το φωτοβολταϊκό σύστημα, οδήγησαν σε ένα κτίριο μηδενικού ενεργειακού ισοζυγίου, επιτυγχάνοντας έτσι τον αρχικό του στόχο.

Αρχιτεκτονική Μελέτη & Σχεδιασμός: Βασιλειάδης Αρχιτέκτονες