Η κατοικία βρίσκεται λίγο έξω από τη Χώρα, κατασκευασμένη σε επίμηκες επίπεδο οικόπεδο με μικρή κλίση, με το χαρακτηριστικό του νησιού αργιλώδες χώμα, κατάφυτο από φιστικιές αλλά και κάποια ελαιόδεντρα.

Το κτίριο είναι εσωστρεφές: περιβάλλεται από έναν τοίχο σχήματος ‘Π’, ανοικτό προς τον νοτιά, κτισμένο με Αιγινήτικο πωρόλιθο με το χαρακτηριστικό υποκίτρινο χρώμα κι ανοίγεται προς την εσωτερική αυλή. Ο χειρισμός αυτός μεταφέρει όλη τη ζωή της κατοικίας στον υπαίθριο χώρο στο κέντρο της σύνθεσης. Η κατοικία είναι απομακρυσμένη από τον δρόμο, και για να προστατευθεί από την όχληση του θορύβου των αυτοκινήτων, αλλά και να βρεθεί το σημείο που θα επέτρεπε την κατασκευή με τις λιγότερες κατά το δυνατόν κοπές δέντρων.

Η κάθετη στον δρόμο γραμμή, που υλοποιείται και ως άξονας κίνησης που ξεκινά από την «πύλη» εισόδου στο κτήμα, διαπερνά τον πέτρινο τοίχο χωρίζοντας τη σύνθεση σε δυο επί μέρους ενότητες, τη δυτική και την ανατολική. Ο δυτικός όγκος, κάθετος στον δρόμο, με το χαρακτηριστικό φωτιστικό άνοιγμα στην οροφή, στεγάζει τους χώρους διημέρευσης και τον ξενώνα. Ο χώρος του καθιστικού ανοίγεται κι ενοποιείται με τους ημιυπαίθριους χώρους προς τον νότο και τη στοά, τμήμα του άξονα που οριοθετεί και την κεντρική Αυλή. Η ανατολική πλευρά περιλαμβάνει τον παράλληλο προς τον δρόμο όγκο κουζίνας και υπνοδωματίου, καθώς και τον ανεξάρτητο όγκο του ατελιέ ζωγραφικής που υψώνεται στη νοτιοανατολική πλευρά με το βατό και καλυμμένο με πέργκολα δώμα. Το ημιυπαίθριο αυτό καθιστικό αποτελεί ένα κατακόρυφο στοιχείο έξαρσης της σύνθεσης, αλλά και το σημείο για αγνάντεμα της πανοραμικής θέας προς τη θάλασσα και το εσωτερικό του νησιού.

Η ανεξαρτητοποίηση κι η διολίσθηση των επί μέρους όγκων, σε συνδυασμό με τον πέτρινο τοίχο που άλλοτε αποτελεί μέρος τους κι άλλοτε ελεύθερο στοιχείο περιτοίχισης, δημιουργούν τις δυο αυλές της Κατοικίας. Η πρώτη, στην οποία έγινε ήδη αναφορά, είναι αυτή που περιβάλλεται κι ορίζεται από όλους τους επιμέρους όγκους κι αποτελεί την καρδιά του σπιτιού. Οργανωμένη σε δύο επίπεδα, αποτελεί το σημείο αναφοράς κι εκτόνωσης των χώρων διημέρευσης, εμπεριέχει τις υπαίθριες κινήσεις και είναι ένας προστατευμένος ιδιωτικός χώρος ζωής. Η δεύτερη, μικρότερη αυλή προς τον Βορρά, λειτουργεί σαν φίλτρο στη μετάβαση από τον χώρο του κτήματος στον πιο ιδιωτικό χώρο και αποτελεί μια δεύτερη, μετά την πύλη στον δρόμο, είσοδο πριν την εξώθυρα του σπιτιού. Ο σκιασμένος και προστατευμένος αυτός υπαίθριος χώρος βρίσκεται σε άμεση επαφή με την κουζίνα και τη σκάλα που οδηγεί στους βοηθητικούς χώρους του Υπογείου.

Ιδιαίτερη σημασία έχει δοθεί στην εξασφάλιση διαμπερούς αερισμού και φωτισμού όλων των χώρων, όπως με το τριγωνικό πρίσμα πάνω από τον χώρο φαγητού, και της ηλιοπροστασίας με τη χρήση στεγάστρων, την τοποθέτηση περσίδων και τον σχεδιασμό των περί τον οριζόντιο άξονα ανακλινόμενων παντζουρόφυλλων. Οι επιλογές των υλικών και των χρωμάτων έγινε -πέραν των τεχνικών τους χαρακτηριστικών- και με κριτήριο της ένταξής τους στο τοπίο. Ο περιβάλλων τοίχος, όπως προαναφέρθηκε, χτίστηκε με τοπικό πωρόλιθο με επιμελημένο αρμολόγημα και ημιεπεξεργασμένους λίθους. Το οπλισμένο σκυρόδεμα του φέροντος οργανισμού των εσωτερικών, προς τις αυλές όψεων, αφήνεται ασοβάντιστο κι άβαφο, με τούβλινα στοιχεία πλήρωσης και πελεκημένους έγχρωμους σοβάδες. Οι δευτερεύουσες κατασκευές ηλιοπροστασίας, όπως αυτές του δώματος του ατελιέ και της στοάς, είναι από ξύλο (φυσικό & κόντρα πλακέ) και μεταλλικές διατομές. Τα κουφώματα -ανάλογα με τις απαιτήσεις χρήσης- είναι ξύλινα, όπου απαιτούνται σκούρα, μεταλλικά σε μικρότερα παράθυρα και αλουμίνια στα μεγάλα συρόμενα ανοίγματα.       

Αρχιτέκτονες: Δημήτρης Ησαΐας – Τάσης Παπαϊωάννου
Συνεργάτες Αρχιτέκτονες: Αθηνά Θεοδωροπούλου, Έλλη Σπάνια
Στατική Μελέτη: ΕΠΙΛΥΣΗ: Παπαθανασίου-Παπαθεοδώρου ΟΕ
Ηλεκτρομηχανολογική Μελέτη: ΔΕΚΤΗΣ Σύμβουλοι Μηχανικοί ΕΠΕ
Μελέτη: 2014 / Ολοκλήρωση Κατασκευής: 2017
Φωτογραφίες: Γιώργος Μεσσαριτάκης