Το οικόπεδο βρίσκεται στην οδό Λαμψάκου, που συνδέει την λεωφόρο Β. Σοφίας με την οδό Μιχαλακοπούλου στο ύψος της Αμ. Πρεσβείας.

Τα χαρακτηριστικά της θέσης είναι ο πυκνός ιστός της πόλης, τα ψηλά και συμπαγή μέτωπα στις πλευρές των δρόμων, το μικρό εμβαδό του οικoπέδου, ο μεγάλος συντελεστής δόμησης, η μικρή κάλυψη και το μικρό πλάτος του δρόμου. Η κύρια όψη του οικοπέδου έχει προσανατολισμό Νότιο.

Πρόθεσή μας ήταν να συνθέσουμε ένα κτήριο λειτουργικό με κλίμακα με χαρακτήρα που να είναι αναγνωρίσιμο, και να αποτελεί τοπόσημο.  

O ακάλυπτος χώρος τοποθετήθηκε στην οικοδομική γραμμή και όχι στο πίσω μέρος του οικοπέδου.  Επιτυγχάνεται έτσι, καλύτερος φωτισμός - ηλιασμός και κτήριο που είναι ενιαίο καθ' ύψος, χωρίς την κλιμακωτή διάταξη που προκύπτει από το ιδεατό στερεό. Ο υπαίθριος χώρος ορίζεται προς την οδό από έναν τοίχο. Γίνεται έτσι ο από υπολειπόμενος χώρος, χώρος αυτοοριζόμενος. Αποτελεί συνέχεια του στεγασμένου χώρου εισόδου, που γίνονται μαζί ένας σημαντικών διαστάσεων χώρος υποδοχής. Ο τοίχος που ορίζει την αυλή αποκαθιστά την κατάργηση του μετώπου της οδού Λαμψάκου που δημιουργείται από την τοποθέτηση του ακαλύπτου στο όριο με τον δρόμο, με ένα στοιχείο μονώροφο που δίνει μία ανθρώπινη κλίμακα στην ψηλή γραμμή του μετώπου του δρόμου. Το χαμήλωμα αυτό του μετώπου της Λαμψάκου αποτελεί σήμανση του κτηρίου επί της οδού Λαμψάκου

Ο τοίχος αντιστήριξης της μεσοτοιχίας και το κλιμακοστάσιο της πυροπροστασίας, είναι ένα ενιαίο στοιχείο της πρόσοψης που χαρακτηρίζει το κτήριο και αποτελεί  λειτουργικό τμήμα του.  Τα δύο παραπάνω είναι μία εικόνα έντονη που είναι το δεύτερο στοιχείο που σημαίνει και χαρακτηρίζει το κτήριο.

Το κτήριο αποτελείται από βάση, που είναι η είσοδος, υπαίθρια και κλειστή, από κορμό, που είναι οι κυρίως γραφειακοί χώροι, και στέψη που είναι ένας διώροφος χώρος στους δύο τελευταίους ορόφους εν εσοχή. Η διάρθρωση των τριών αυτών στοιχείων αποτελείται από άλλα επίπεδα δισδιάστατα αρχιτεκτονικά στοιχεία. Ένα «Γ» σε κάτοψη που ορίζει τις μεσοτοιχίες. Μία επιφάνεια που αρχίζει από το ανατολικό άκρο της αυλής, διατρέχει όλο το μήκος του οικοπέδου και στο βορειοδυτικό άκρο ανυψώνεται και φθάνει μέχρι και το δώμα του κεντρικού κλιμακοστασίου. Μία άλλη κατακόρυφη επιφάνεια παράλληλη με την  οδό Λαμψάκου μαζί με τα προηγούμενα δημιουργούν τον βασικό όγκο του κτηρίου και τέλος από οριζόντια επίπεδα που «γεμίζουν» το κενό ανάμεσα σ’ αυτά τα στοιχεία και είναι τα δάπεδα, οι χώροι ζωής του κτηρίου.

Όλα τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι άβαφα, στο φυσικό τους χρώμα, και αυτό που τα διαφοροποιεί είναι η υφή τους. Το μοναδικό χρωματιστό στοιχείο, είναι η κόκκινη πόρτα της αυλής που συνδέει το κτήριο με τον δρόμο και σημαίνει την είσοδο σ' αυτό.

Σε επίπεδο άρθρωσης των αρχιτεκτονικών στοιχείων μεταξύ κυριαρχούν οι αρχές του μοντέρνου κινήματος. Η λιτότητα, η  ανάδειξη του στατικού ή δομικού ρόλου του κάθε στοιχείου, σαφήνεια στην συναρμογή τους, ο εμφανής τρόπος δόμησης και η ανάδειξη της λειτουργίας. Τα δομικά μέλη δεν έχουν καμία επεξεργασία, παρά τα γεωμετρικά τους χαρακτηριστικά και το υλικό από το οποίο αποτελούνται. Η παρουσία του design, είναι υποβαθμισμένη στις φόρμες και στην μορφή των επί μέρους στοιχείων.

Ιδιοκτήτης :  ALCHIMIKA  A.E.
Αρχιτεκτονική μελέτη : ΩΜ ΜΕΛΕΤΗΤΙΚΗ ΕΠΕ. 
Αρχιτέκτονες: Δημοπούλου Αθανασία, Σαίτη Καλλιρρόη, Σταθόπουλος Γιώργος, Χριστοδουλέα Αικατερίνη
Συνεργάτης αρχιτέκτων:  Χρονά Πολυξένη       

Στατική μελέτη : Πολιτικός Μηχανικός, Τσιάπης Νικόλαος
Μελέτη αντιστήριξης : Πολιτικός Μηχανικός, Κάρλο Ασκαύλων

Ηλεκτρομηχανολογική μελέτη : Π Χατζημπαήλος-Ι.Παπαγεωργίου &ΣΙΑ .
Μηχανολόγος : Παναγιώτης Χατζημπαήλος
Τοπογράφος : Ζιούβας Νικόλαος
Φωτογραφίες : Κλεάνθης Δημήτρης