Η τέχνη είναι θεμελιώδης ανθρώπινη ανάγκη. Mας βοηθά να εστιάσουμε (να κοιτάξουμε πιο κοντά), μας καλεί σε διάλογο, απαιτεί την προσοχή μας, αμφισβητεί τις κατεστημένες πεποιθήσεις και επικοινωνεί τις επιθυμίες μας. Μέσα από την τέχνη βρίσκουμε νόημα.

Η πρότασή μας για το νέο Κτήριο Τέχνης Δημήτρης Δασκαλόπουλος στο Κολλέγιο Αθηνών - Art Shed - επιδιώκει να τιμήσει (“γιορτάσει”) την τέχνη σε όλες τις διαφορετικές μορφές της, παρέχοντας έναν ζωτικής σημασίας χώρο τόσο για τη δημιουργία όσο και για την εμπειρία της τέχνης. Το Art Shed θα παρέχει άρτια εξοπλισμένες εγκατάστασεις για τη διδασκαλία συγκεκριμένων δεξιοτήτων και τεχνικών, αλλά και έναν ανοιχτό και εξελισσόμενο χώρο που θα ευνοεί τον πειραματισμό και θα δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να βρουν τη δική τους μοναδική καλλιτεχνική ταυτότητα. Φιλοδοξεί να είναι ένας ζωντανός χώρος μάθησης που θα πυροδοτεί νέα πάθη, θα ενθαρρύνει τον διάλογο και την ανταλλαγή ιδεών, θα προσαρμόζεται στις νέες εξελίξεις και θα παρέχει έναν νέο, δραστήριο πολιτιστικό χώρο για την πόλη της Αθήνας.

Το μέλλον της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης

Πώς θα είναι η καλλιτεχνική εκπαίδευση στο μέλλον; Παραδόξως, πολλοί από τους πιο γνωστούς καθηγητές τέχνης του εικοστού αιώνα -συμπεριλαμβανομένου του ιδρυτή του Bauhaus Walter Gropius και του επί μακρόν καθηγητή στη σχολή CalArts John Baldessari- υποστήριξαν ότι η τέχνη δεν μπορεί να διδαχθεί. Ο Joseph Beuys διακήρυσσε ότι «Όλοι είμαστε καλλιτέχνες». Η καλλιτεχνική δημιουργία δεν μπορεί απλώς να "κληροδοτηθεί" από έναν δάσκαλο σε έναν μαθητή με γραμμικό ή ιεραρχικό τρόπο. Η τέχνη ευδοκιμεί μέσω της ανταλλαγής, μεταξύ δασκάλων και μαθητών, μεταξύ της τέχνης και της ιστορίας της τέχνης, μεταξύ του ακαδημαϊκού χώρου και του ευρύτερου κοινού και μεταξύ των διαφόρων δημιουργικών κλάδων. Το Art Shed πρέπει επομένως να είναι ανοιχτό, φιλόξενο και "πορώδες". Πρέπει να προβάλει τις δραστηριότητες που φιλοξενεί, αποκαλύπτοντας στρατηγικά τους διάφορους τρόπους κατασκευής, έρευνας και έκθεσης της τέχνης. Και πρέπει να δημιουργήσει πολλαπλούς χώρους για τη δημιουργική συνδιαλλαγή· χρησιμοποιώντας τη διαφάνεια για την οπτική επικοινωνία, αλλά και τη δημιουργία άτυπων ενδιάμεσων χώρων για κοινωνικές εκδηλώσεις και χαλάρωση. Θα παρέχει ήσυχους χώρους για στοχαστική παρατήρηση και ζωντανούς χώρους για συνδιαλλαγή. Θα είναι "ασκητικό" και κοινωνικό, καθαρό και ακατάστατο, πρωτόγονο και υψηλής τεχνολογίας. Εν ολίγοις, η σχολή τέχνης του μέλλοντος πρέπει να αγκαλιάσει και να φιλοξενήσει πολλαπλά παράδοξα, ενθαρρύνοντας και αντλώντας από τις δημιουργικές καλλιτεχνικές προστριβές. Το Art Shed θα είναι ταυτόχρονα ένας δραστήριος κόμβος δημιουργίας και μια συλλογική σκηνή προβολής.

Κάτω από την ίδια στέγη

Ένα ενιαίο στέγαστρο συμπλέκει εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, παρέχοντας ένα ευρύ φάσμα επιπέδων φωτός και χωρικών συνθηκών σε όλο το κτίριο και σε διαφορετικές ώρες της ημέρας. Οι ραβδωτές μεταλλικές περσίδες έχουν μελετημένο μέγεθος και προσανατολισμό, ώστε να σκιάζουν και να κατατέμνουν την κλίμακα των καλυμμένων μονοπατιών, των υπαίθριων τάξεων και των πλατειών, διαφοροποιώντας διακριτικά τον χώρο. Αυτό το σύστημα περσίδων συνεχίζεται στην οροφή των κλειστών τάξεων, των στούντιο και των εκθεσιακών χώρων, εμποδίζοντας το άμεσο ηλιακό φως και δημιουργώντας έμμεσα επίπεδα φωτός κατάλληλα για κάθε λειτουργία. Τα υπάρχοντα και τα νέα δέντρα καλούνται να αναπτυχθούν προς τα πάνω και μέσα από το διάτρητο μεταλλικό πλέγμα, επενδύοντας έτσι το στέγαστρο του κτιρίου με το φύλλωμά τους. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, το μοτίβο των σκιών θα διασχίζει το έδαφος και τους τοίχους, δημιουργώντας μια αέναη σύνδεση μεταξύ του κτιρίου και του περιβάλλοντός του, του μέσα και του έξω.

Ήπιο σύμβολο

Το έργο στοχεύει στη δημιουργία ενός ήπιου συμβόλου. Απορρέει από το περιβάλλον του αλλά ταυτοχρόνως είναι μοναδικό, είναι οικείο αλλά και ασυνήθιστο. Παίρνει τη μορφή ενός υπόστεγου, μιας αρχετυπικής δίρριχτης στέγης· άμεσα αναγνωρίσιμη από απόσταση, αλλά διάτρητη, σαν προσωρινό, εφήμερο δικτύωμα από κοντά. Η μορφή του υπόστεγου συμβολίζει ένα έργο σε εξέλιξη, μια στοιχειώδη δομή που στεγάζει εργαλεία, μια "επιφάνεια" εργασίας και προς επεξεργασία.

Βρώμικο και καθαρό

Πάνω από το έδαφος το κτίριο εκφράζεται ως τρεις ξεχωριστές δομές –δύο για την κατασκευή (ατημέλητη/ρυπαρή και οργανωμένη/τακτική) και μια για την προβολή των έργων τέχνης–, η καθεμία ειδικά σχεδιασμένη για το πρόγραμμα που περιέχει.

Οι «βρώμικοι» χώροι δημιουργίας είναι τα έξι στούντιο τέχνης –ανοιχτοί, ανθεκτικοί, ευέλικτοι χώροι με δάπεδο από γυαλισμένο σκυρόδεμα και έμμεσο φως, κατάλληλοι για τους μαθητές που θέλουν να σχεδιάσουν, να ζωγραφίσουν, να σμιλεύσουν, να κόψουν, να φουσκώσουν, να τρίψουν, να πιτσιλίσουν, να πετάξουν ή να σπάσουν αντικείμενα. Κάθε στούντιο έχει άμεση πρόσβαση σε δικό του υπαίθριο χώρο μέσω μεγάλων γυάλινων θυρών. Τις ηλιόλουστες ημέρες τα μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής μπορούν να μεταφερθούν στον εξωτερικό χώρο, κάτω από το φύλλωμα του δάσους, ενώ ιδιαίτερα μεγάλα ή ακατάστατα γλυπτά μπορούν να μετακινηθούν εύκολα από και προς τις αίθουσες. Τα στούντιο βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο και ακολουθούν τη φυσική κλίση του εδάφους, έτσι ώστε κάθε ένα να έχει ελαφρώς διαφορετικό ύψος οροφής, παρέχοντας ένα πλήθος από αναλογίες δωματίου, κατάλληλο για διαφορετικούς τύπους στούντιο παραγωγής. Τα σκίαστρα συσκότισης και οι κουρτίνες επιτρέπουν τον πλήρη έλεγχο των επιπέδων φωτός σε κάθε στούντιο.

Οι «καθαροί» χώροι δημιουργίας είναι το στούντιο χορού, οι αίθουσες διδασκαλίας και η βιβλιοθήκη, όλα με πρόσβαση στο φυσικό φως, μαζί με τα στούντιο ηχογράφησης στην κατώτερη στάθμη. Αυτά τα δωμάτια διαθέτουν μια πιο εκλεπτυσμένη, υψηλής τεχνολογίας παλέτα υλικών, κατάλληλων για την εκάστοτε λειτουργία –αντικραδασμικό ξύλινο δάπεδο και καθρέφτες στο στούντιο χορού, ξύλινα και γυάλινα τούβλα στη βιβλιοθήκη, ενσωματωμένα συστήματα ήχου και εικόνας στις τάξεις και κατάλληλες εφαρμογές ακουστικού ελέγχου στους χώρους ηχοληψίας και μοντάζ.

Ευέλικτη έκθεση/ Ευέλικτο μέλλον

Η τέχνη εξελίσσεται συνεχώς, ενώ γίνεται ολοένα και περισσότερο διεπιστημονική. Ως εκ τούτου, ο εκθεσιακός χώρος πρέπει να είναι εξίσου κατάλληλος για τη φιλοξενία μιας έκθεσης σχεδίου ή φωτογραφίας, όσο και για μια μεγάλη εγκατάσταση πολυμέσων ή ένα έργο παραστατικής τέχνης. Το Art Shed τοποθετεί το αμφιθέατρο δίπλα στους εκθεσιακούς χώρους, παρέχοντας έτσι τη δυνατότητα είτε μιας μεγάλης ευέλικτης αίθουσας τέχνης όταν οι πτυσσόμενες πόρτες είναι ανοικτές, είτε δύο οπτικά και ακουστικά απομονωμένων χώρων όταν οι πόρτες είναι κλειστές. Το Art Shed προτείνει μια ανοιχτή υποδομή μόνιμα ευέλικτη, έτοιμη να ανταποκριθεί στις μεταβολές της κλίμακας, των μέσων, της τεχνολογίας και των εξελισσόμενων αναγκών των καλλιτεχνών.

Πλήρως ανοικτό, το Art Shed δημιουργεί μια αίθουσα 580m2 με απόλυτο έλεγχο φωτός, ήχου και θερμοκρασίας, που μπορεί να εξυπηρετήσει ποικίλες χρήσεις. Η πλήρης έκταση της αίθουσας μπορεί να φιλοξενήσει κοινό 400 καθήμενων ή 1.500 ορθίων ατόμων. Διαφορετικές διαμορφώσεις της σχέσης κοινού και ερμηνευτή, θεατή και καλλιτέχνη, μπορούν να επιτευχθούν με τον διαχωρισμό ή τον συνδυασμό των χώρων σε διαφορετικές διευθετήσεις. Ράγες παροχής ρεύματος και δεδομένων είναι ενσωματωμένες σε όλη την οροφή, έτσι ώστε τα φώτα, τα ηχεία και ο εξοπλισμός του θεάτρου να μπορούν να υποστηρίξουν οποιαδήποτε χωρική διάταξη. Ένα σύστημα εξωτερικών και εσωτερικών περσίδων οροφής δημιουργεί έναν εκθεσιακό χώρο που μπορεί να φωτισθεί ακόμη και με έμμεσο φυσικό φως. Σκίαστρα συσκότισης και κουρτίνες ρυθμίζουν ή αποκλείουν πλήρως το φυσικό φως από τον χώρο. Ενσωματωμένα σημεία άρθρωσης στα υποστυλώματα και το δάπεδο επιτρέπουν την εύκολη συναρμολόγηση και αναδιαμόρφωση των εσωτερικών πάνελ έκθεσης. Μεγάλες περιστρεφόμενες πόρτες στο τέλος του εκθεσιακού χώρου και στην κορυφή του αμφιθέατρου, ανοίγουν για να επιτρέψουν στις εκθέσεις ή τις παραστάσεις να επεκτείνονται στον εξωτερικό χώρο.

Εκπαιδευτικό Τοπίο

Το κτίριο είναι ανοιχτό και πορώδες. Προσκαλεί το τοπίο μέσα στη δομή του, συνδυάζοντας εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, δημιουργώντας μια συνεχή εκπαιδευτική έκταση. Τα στούντιο, οι αίθουσες διδασκαλίας, η βιβλιοθήκη, το αμφιθέατρο και ο εκθεσιακός χώρος, έχουν όλα μεγάλες πόρτες που ανοίγουν απευθείας σε εξωτερικούς κήπους και δώματα, δημιουργώντας πραγματικά μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα μάθησης εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Η υπάρχουσα κλίση του εδάφους επεκτείνεται σαν πράσινο χαλί μέσα από το κέντρο του κτιρίου και γύρω από αυτό. Με αυτόν τον τρόπο το φυσικό φως της ημέρας, η θέα στο γύρω τοπίο και ο καθαρός αέρας είναι πάντα διαθέσιμα, συχνά από δύο ή περισσότερες πλευρές κάθε δωματίου. Μια ποικιλία εξωτερικών χώρων μάθησης, εκθέσεων και εκδηλώσεων συνδυάζονται μέσω της στρατηγικής διάταξης των κτιρίων και την ενοποίηση του χώρου από το κοινό στέγαστρο. Δίπλα στη σειρά των στούντιο υπάρχει μια ανοιχτή υπαίθρια τάξη με καθιστικά και φυσική και τεχνητή σκίαση. Ένας γενναιόδωρος διάδρομος κίνησης πλάτους 6 μέτρων, μια κεντρική στοά –υπαίθρια, αλλά προστατευμένη από τη βροχή– διασχίζει τη μέση του κτιρίου, τοποθετώντας έτσι τον κύριο άξονα κυκλοφορίας εντός του τοπίου, δεντρόφυτο και στρωμένο με διαπερατά πλακόστρωτα, χώμα και βλάστηση που ευδοκιμεί στην καρδιά του κτιρίου. Πλατείες εκδηλώσεων και εκθέσεων δημιουργούνται κάτω από το διαπερατό γείσο του υπόστεγου στην επάνω και την κάτω είσοδο, θολώνοντας περαιτέρω τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου.

Οι υπάρχουσες δεντροστοιχίες εντός και γύρω από το οικόπεδο προστατεύονται και ενσωματώνονται στο νέο σχέδιο, ενίοτε ξεπροβάλλοντας μέσα από τις περσίδες της διάτρητης στέγης. Νέα γηγενή δέντρα, θάμνοι και χορτάρια εισάγονται σε όλο το έργο, επεκτείνοντας το οικοσύστημα του δάσους του campus μέσα και διαμέσου του οικοπέδου. Ο υπάρχων πέτρινος αναλημματικός τοίχος δίπλα στα αθλητικά γήπεδα απλώς μετατοπίζεται βορειοανατολικά και αναδιαμορφώνεται με παρόμοιες τοπικές πέτρες, δημιουργώντας ένα τοπίο καθολικά προσβάσιμο μέσω ραμπών και αναβαθμών.

Campus μέσα στο Campus

Το έργο οργανώνεται και δημιουργείται ως επέκταση του υπάρχοντος campus του Κολλεγίου Αθηνών. Δανείζεται τα πιο επιτυχημένα χαρακτηριστικά του –μεμονωμένα κτίρια με ισχυρές ταυτότητες σε ένα όμορφο φυσικό τοπίο– και τα αναπαράγει στην κλίμακα του χώρου του Art Shed. Το σχολείο είναι μοναδικό στη σύνδεσή του με τη φύση. Πολλές φορές την ημέρα, μεταξύ των μαθημάτων και στα διαλείμματα, μαθητές και δάσκαλοι διασχίζουν μονοπάτια με δέντρα και συναντιούνται σε κήπους και πλατώματα. Αυτή η μοναδική ταυτότητα αναδημιουργείται σε μικρότερη κλίμακα στο πλαίσιο του Art Shed. Μεταβαίνοντας από ένα στούντιο σχεδίασης στη βιβλιοθήκη, σε ένα μάθημα ιστορίας τέχνης, σε μια έκθεση βίντεο, οι μαθητές θα περάσουν έξω από κάθε τάξη, παίρνοντας μια ανάσα φρέσκου αέρα κάτω από τη σκιά ενός δέντρου, "καθαρίζοντας" έτσι φυσικά την καλλιτεχνική τους παλέτα, ανάμεσα στα πιάτα του ακαδημαϊκού "γεύματός" τους.

Credits

Aρχιτεκτονική: Neiheiser Argyros

Oμάδα Μελέτης: Χριστίνα Αργυρού, Ryan Neiheiser, Γιώργος Φούφας, Ιάσων Ντούνης, Ανδρέας Αναγνωστόπουλος, Vic Sheng-ya Huang, Νicholas Lin

Συνεργάτες: Στέφανος Βασδέκης

Τρισδιάστατες απεικονίσεις: Neiheiser Argyros & Konstantinos Koudounis 

D.Daskalopoulos Arts Building, Art Shed By Νeiheiser Argyros - Shortlisted competition entry

Art is a basic human need. Art helps us look closer, it invites us into dialogue, it demands our attention, it challenges our beliefs, and it communicates our desires. Through art we find meaning. 

Our proposal for the new Dimitris Daskalopoulos Art Building at Athens College – Art Shed – seeks to celebrate art in all of its diverse forms, providing a vitally important space for both producing and experiencing art. Art Shed will be a finely tuned facility for teaching particular skills and techniques, but also an open and evolving space for experimentation that empowers students to find their own unique voice as artists. It will be a living learning space; igniting new passions, fostering contemporary exchange and debate, adapting to new futures, and providing a vibrant new cultural space for the city of Athens.

The Future of Art Education

What will art education look like in the future? Paradoxically, many of the twentieth century’s best-known teachers of art – including Bauhaus founder Walter Gropius and long time CalArts professor John Baldessari - have maintained that art cannot be taught. Joseph Beuys famously proclaimed that “Everyone is an artist.” The making of art cannot be simply passed down from a teacher to a student in a linear or hierarchical way. Art thrives through exchange; between teachers and students, between art and art history, between academia and the broader world, and between the various creative disciplines. The Art Shed must therefore be open, inviting, and porous. It must put the activities it houses on display, strategically revealing the various modes of making, researching, and exhibiting art. And it must create multiple spaces for exchange; using transparency for visual communication, but also creating informal in-between spaces for social events and lounging. It will provide quiet spaces for contemplative looking and vibrant spaces for discussion. It will be ascetic and social, clean and messy, primitive and high-tech. In short the art school of the future must embrace and accommodate multiple paradoxes, revelling in its many productive frictions. The Art Shed will be both a buzzing hub of making and a collective stage for display.

Under One Roof

A single roof canopy stitches indoor and outdoor spaces together, curating a diverse mix of light levels and spatial conditions throughout the building and at different times of the day. Striated metal louvers are sized and oriented to cast shadows that break down the scale of the covered pathways, outdoor classrooms, and plazas, subtly differentiating space. This louver system continues across the roof of the classrooms, studios, and exhibition spaces, blocking direct sunlight and curating indirect daylight levels appropriate to each function. Existing and new trees are invited to extend up through the open metal lattice, uniting the building canopy with the natural canopy of the trees. Throughout the day, the patchwork of cast shadows will delicately migrate across the ground and walls, creating a perpetual connection between the building and its environment, inside and outside.

Soft Icon

The project aims for a kind of soft iconicity. It is both contextual and unique, familiar and extraordinary. It takes the form of a shed, a primitive pitched roof common to all; immediately recognizable from a distance, and yet open, lattice-like, a bit ephemeral from up close. The form of the shed symbolizes a work in progress, an elemental structure that houses tools, something simple, something ready to be worked on and worked through.

Dirty and Clean

The project is expressed above ground as three separate buildings – two for making (one dirty and one clean) and one for displaying - each specifically designed for the program contained within.

The “dirty” making spaces are the six art studios – open, tough, flexible spaces with polished concrete floors and indirect daylight, appropriate for drawing, painting, sculpting, splattering, dropping, throwing, inflating, breaking, cutting, grinding, etc. Each studio has direct access through large glass doors onto its own outdoor terrace. On nice days drawing and painting classes could move outside under the canopy of the forest, and particularly large or messy sculptures could be moved in and out easily. The studios are located adjacent to one another and stepping down the natural slope of the site so that each one has a slightly different ceiling height than the next, providing a range of room proportions appropriate to different types of studio production. Black-out shades and curtains allow for light levels to be fully controlled in each studio space.

The “clean” making spaces are the dance studio, the classrooms, and the library, all with access to natural light, along with the sound recording and editing suites on the ground and semi-basement level below. These rooms have a more high-tech and refined material palette appropriate to each function – sprung/floating wood floor and mirrors in the dance studio, wood and glass bricks in the library, integrated AV/IT in the classrooms, and appropriate acoustic control in the editing suites.

Flexible Display/Flexible Futures

Art is constantly evolving and increasingly cross-disciplinary. The exhibition space therefore must be equally good at hosting a drawing or photography show as it is hosting a large multimedia installation or performance piece. Art Shed locates the auditorium and exhibition spaces adjacent to one another, creating the possibility of a single large flexible art hall when folding doors are opened, and two visually and acoustically isolated spaces when the doors are closed. Art Shed proposes an open infrastructure that can be permanently flexible for an unknowable future and responsive to variability in scale, media, technology, and the evolving needs of artists.

When fully opened, the Art Shed creates a 580m2 light-, sound-, and temperature-controlled hall that can serve a variety of uses. The full extent of the hall can accommodate an audience of 400 seated or 1,500 standing. Different configurations of audience and performer, viewer and viewed, can be achieved by separating or combining the spaces in different arrangements. Power and IT tracks are integrated throughout the ceiling so that lights, speakers, and theatre rigging can be supported in a variety of configurations across the entire hall. A combined exterior and interior louvered roof system creates an exhibition space that can be filled with even indirect natural light. Black-out shades and curtains can be deployed to modulate or fully remove all natural light from the space. Integrated attachment points in the columns and floor allow for easy assembly and reconfiguration of interior display panels. Large operable doors at the end of the exhibition hall and at the top of the auditorium can be opened to allow exhibitions or performances to extend outside.

Learning Landscape

The project is open and porous. It invites the surrounding landscape in and through the building, conflating indoors and outdoors, and creating a continuous learning ground. The studios, classrooms, library, auditorium, and exhibition space all have large doors that open directly to exterior gardens and terraces, creating genuinely indoor/outdoor learning environments. The existing slope of the site is extended like a green carpet through the center and around the outside of the building. In this way natural daylight, views to the surrounding landscape, and fresh air are always available, often from two or more directions in every room. A variety of exterior classroom, exhibition, and event spaces are loosely articulated across the site, through the massing of the buildings and the shading of the canopy above. Adjacent to the row of studios is an open outdoor classroom with terraces for seating, and a natural and architectural canopy overhead. A generous 6m wide outdoor alley, or central stoa – outdoor, but covered from the rain - cuts through the middle of the project, making the primary circulation spine in the landscape, tree-lined with permeable pavers, soil, and vegetation thriving in the heart of the building. Event and exhibition plazas are created under the porous eaves of the shed at the upper and lower entrances, further blurring the boundary between inside and outside.

The existing trees on and adjacent to the site are protected and incorporated into the new design, at times popping up through the louvers of the open roof trellis. New native trees, bushes, and grasses are introduced throughout the project, extending the ecosystem of the surrounding campus forest in and through the site. The existing stone wall that retains the earth adjacent to the sports courts is simply shifted north east and recreated with similar local stones, creating an accessible ramped and terraced landscape between the new building and the courts.

Campus in a Campus

The project is organized and generated as an extension of the existing Athens College campus. It borrows the most successful attributes of the current campus – individual buildings with strong identities in a beautiful natural landscape – and replicates them at the scale of the Art Shed site. The school is unique for its connection with nature. Multiple times a day, in between classes and during breaks, students and teachers cross through tree-lined paths and meet up in gardens across the campus. This unique identity is recreated at a smaller scale within the Art Shed project. Moving from a drawing studio to the library to an art history class to a video exhibition, students will pass outside between each class, taking a breath of fresh air, standing beneath the shade of a tree – experiencing a kind of nature palette cleanser between each course of their daily academic meal. 

Credits

Architecture: Neiheiser Argyros

Design Team: Xristina Argyros, Ryan Neiheiser, Geoge Foufas, Iason Ntounis, Andreas Anagnostopoulos, Vic Sheng-ya Huang, Νicholas Lin

Collaborators: Στέφανος Βασδέκης

3D Renderings: Neiheiser Argyros & Konstantinos Koudounis