Η σύλληψη της ιδέας προήλθε ως μια σύνθεση χώρων που ακολουθούν έναν γραμμικό άξονα και διαχωρίζονται από αίθρια και ημιυπαίθριους χώρους, με κυρίαρχο και καθοριστικό στοιχείο το δέντρο της ελιάς, η οποία τοποθετείται στο κέντρο του κτηρίου. Ο open plan χώρος καθιστικού-τραπεζαρίας-κουζίνας έχει σχεδιαστεί για να προσφέρει άνεση, ηρεμία και εξαιρετική αισθητική στην καθημερινή ζωή. Τα ασαφή όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού, που επιτυγχάνονται με το αίθριο, τους ημιυπαίθριους χώρους και τη μεγάλη εσωτερική αυλή, έχουν ως αποτέλεσμα ο εσωτερικός χώρος να διαχέεται προς τον εξωτερικό.
Τα μεγάλα υαλοστάσια έρχονται να ενισχύσουν τα μη εμφανή όρια, επιτρέποντας, επίσης, στο φυσικό φως να εισέλθει στο κτήριο. Με όλα αυτά τα στοιχεία επιτυγχάνεται μια ολοήμερη υπαίθρια κατοίκηση και μια εξωστρέφεια του κτηρίου. Κυρίαρχο υλικό είναι το εμφανές ανεπίχρηστο σκυρόδεμα που τοποθετείται περιμετρικά του κτηρίου, δίνοντας έμφαση στον αστικό χαρακτήρα της κατοικίας.
Παρά τα βαριά στοιχεία του σκελετού του, το κτήριο αποκολλάται από το έδαφος διατηρώντας την αυτονομία του ως σύστημα κλειστών και ανοιχτών χώρων σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο του, χωρίς να είναι αποκομμένο από αυτόν. Με τη λιτότητα της κατασκευής, την ανάδειξη του στατικού ή δομικού ρόλου τού κάθε στοιχείου και τη χρήση των ακατέργαστων υλικών, πρόθεσή μας ήταν να συνθέσουμε ένα κτήριο λειτουργικό, με χαρακτήρα, που να είναι αναγνωρίσιμο.