Η λύση συγκροτείται γραμμικά πάνω σε δύο επιμήκη επίπεδα –πλάκες που οργανώνουν το συνθετικό πεδίο και έρχονται σε αντιστικτική σχέση με το φυσικό τοπίο και την επικλινή, βραχώδη πλαγιά. 

Τοίχοι αντιστήριξης συμπληρώνουν το υπόβαθρο, ως υποδοχέα γραμμικών κινήσεων και χώρων στάσης, σε μια διαδοχική σχέση κλειστού και ανοιχτού - υπαίθριου χώρου. Αντίστοιχα, η οριζόντια πλάκα στεγάζει χώρους καθιστικού- διημέρευσης, υπαίθριους και ημιυπαίθριους, ενώ στον πύργο, στεγάζονται κατακορύφως οι χώροι υπνοδωματίων με τα βοηθητικά τους. 

Πρώτη συνθετική κίνηση αποτελεί ο καθορισμός της στάθμης του ισογείου για την κάθε κατοικία πάνω στο επικλινές βραχώδες τοπίο, έτσι ώστε ανάμεσα τους να υπάρχει υψομετρική διαφορά 4.50 μ. περίπου και να εξασφαλίζεται αφενός η ιδιωτικότητα τους και αφετέρου η θέα προς την θάλασσα. 

Στη συνέχεια, η κοινή τυπολογία προσαρμοσμένη στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε κατοικίας εξασφαλίζει στη σύνθεση κοινό επίπεδο αναφοράς και αντίστοιχα κοινό αρχιτεκτονικό συντακτικό.

Η επιλογή της πέτρας ως βασικού υλικού κάλυψης του πύργου και των τοίχων αντιστήριξης σε συνδυασμό με το ανεπίχρηστο σκυρόδεμα της πλάκας αποτελούν επιπλέον ενοποιητικά στοιχεία.

Η σύνθεση οργανώνεται ως εξής: 

Η κύρια είσοδος των κατοικιών προσεγγίζεται σταδιακά, καθώς τοποθετείται μετωπικά προς την κλίση και τη θέα. Απέναντι από την είσοδο βρίσκεται ο υπαίθριος χώρος –εσωτερική αυλή, ενώ εκατέρωθεν της αναπτύσσεται το καθιστικό και ο χώρος υπνοδωματίου. Οι επιμέρους συνθετικές λειτουργίες ενοποιούνται από γραμμικό χώρο κίνησης που διατρέχει το σύνολο της λύσης και καταλήγει στο κλιμακοστάσιο από τη μία μεριά και την κολυμβητική δεξαμενή από την άλλη, στη συνέχεια του καθιστικού. 

Μέσω του κλιμακοστασίου γίνεται η επικοινωνία με το υπόγειο και τον α’ όροφο και την έξοδο στο δώμα. Στον α’ όροφο τοποθετείται επιπλέον χώρος υπνοδωματίου σε άμεση σχέση με την πλάκα του δώματος. 

Όλη η σύνθεση, διαμπερής και ανοιχτή προς τη θέα της θάλασσας και το τοπίο,  έχει άμεση σχέση με τον υπαίθριο χώρο, ο οποίος παραμένει στη φυσική του κατάσταση, με τα στοιχεία του -φύτευση, βράχια, τοίχους αντιστήριξης- ακατάστατα και καθόλου διακοσμητικά. 

Η κατοικία Ι : 
Αναπτύσσεται γραμμικά, παράλληλα με τις υψομετρικές καμπύλες της κλίσης του οικοπέδου.

Η είσοδος της κατοικίας τοποθετείται εγκάρσια σε σχέση με τον κυρίαρχο επιμήκη άξονα της κάτοψης.

Ο επιμήκης άξονας κίνησης ενοποιεί τις επιμέρους λειτουργίες, σε μια εναλλαγή κλειστού και υπαίθριου χώρου: Μετωπικά της εισόδου βρίσκεται η ημιυπαίθρια αυλή με θέα τη θάλασσα και το τοπίο, ενώ εκατέρωθεν της, αναπτύσσονται οι χώροι καθιστικού- κουζίνας και αντίστοιχα των υπνοδωματίων. Τα τελευταία τοποθετούνται στην ενότητα του πύργου, καθώς το κλιμακοστάσιο, επιτρέπει την κατακόρυφη επικοινωνία (υπόγειο-ισόγειο-όροφος).

Η σχέση με το τοπίο οργανώνεται από πέτρινους τοίχους αντιστήριξης, παράλληλους με την κλίση, ενώ η κολυμβητική δεξαμενή ως συνέχεια του υπαίθριου χώρου και του καθιστικού τονίζει την χωρική ένταση της γραμμικής ανάπτυξης της κάτοψης.

Η κατοικία ΙΙ : 
Αναπτύσσεται γραμμικά, παράλληλα με τις υψομετρικές καμπύλες της κλίσης του οικοπέδου.

Η είσοδος της κατοικίας τοποθετείται εγκάρσια σε σχέση με τον κυρίαρχο επιμήκη άξονα της κάτοψης.

Ο επιμήκης άξονας κίνησης ενοποιεί τις επιμέρους λειτουργίες, σε μια εναλλαγή κλειστού και υπαίθριου χώρου: Μετωπικά της εισόδου βρίσκεται η ημιυπαίθρια αυλή με θέα τη θάλασσα και το τοπίο, ενώ εκατέρωθεν της, τοποθετείται αφενός ο πύργος με τους ιδιωτικούς χώρους και άμεση θέα προς το τοπίο και τη θάλασσα και αφενός, από την άλλη μεριά, οι χώροι καθιστικού- κουζίνας. 

Η υψομετρική διαφορά με την κατοικία Ι εξασφαλίζει την ιδιωτικότητα της τόσο σε σχέση με τους χώρους διημέρευσης, όσο και με τις υπαίθριες διαμορφώσεις.

Η σχέση με το τοπίο οργανώνεται από πέτρινους τοίχους αντιστήριξης, παράλληλους με την κλίση, με την κολυμβητική δεξαμενή παράλληλα με τις υψομετρικές σε χαμηλότερο επίπεδο, να τονίζει την προσαρμογή της κατοικίας παράλληλα με την κλίση. 

Αρχιτεκτονική μελέτη: Σοφία Τσιράκη, 
Μάγδα Χαμπάλογλου, Σταύρος Κουμούτσος
Σπουδαστής αρχιτεκτονικής: Πάνος Νιάρχος
Μελέτη: 2017