2ο βραβείο στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό "Ανέγερση κτηριακών εγκαταστάσεων για τη στέγαση των υπηρεσιών της Γενικής Γραμματείας Υποδομών του Υπουργείου υποδομών και Μεταφορών και διαμόρφωση περιβάλλοντος χώρου (σε σύνδεση με τα έργα ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ Α.Ε.) στην οδό Πειραιώς 166" 

Tο γήπεδο βρίσκεται σε έναν κομβικό θύλακα πρασίνου. Συνδέει τις περιοχές του Ρουφ και του Βοτανικού με τα Πετράλωνα στον άξονα Βορρά-Νότου, και τις περιοχές του Ταύρου με το Γκάζι και το Θησείο στον άξονα Ανατολής-Δύσης. Αποτελεί τμήμα ενός πράσινου δικτύου, και θα μπορούσε να ορίζει διαδρομές σύνδεσης με την περιοχή του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, με την Ακαδημία Πλάτωνος και με χώρους πρασίνου στην περιοχή του Ρέντη. Χαρακτηρίζεται από την πιο σκληρή αστική συνθήκη της Πειραιώς και ταυτόχρονα από την επαφή του με έναν πιο μαλακό και αναπάντεχο φυσικό χώρο στα βορειοδυτικά με το αμαξοστάσιο του προαστιακού και το Σεράφειο.

Το γειτονικό πράσινο διαχέεται στον χώρο του οικοπέδου και εμφανίζεται στο όριο της οδού Πειραιώς, για να προσκαλέσει τον επισκέπτη να εισέλθει προς το εσωτερικό, να ανακαλύψει χρήσεις αναψυχής και αθλητισμού και να διασυνδέσει το επίπεδο της πόλης. Ταυτόχρονα, δημιουργεί την πρόθεση δημιουργίας ενός φυσικού καταπράσινου υπόβαθρου για το νέο κτήριο. Ο θύλακας πρασίνου ενδυναμώνεται και αυξάνει το περίγραμμά του. 

Σε σχέση με τις διαφορετικές διευθύνσεις του υπουργείου, η λειτουργία τους απαιτεί σαφή δομή, οργάνωση και ιεραρχικές σχέσεις, στην πραγματικότητα όμως κάθε πρόσωπο συμμετέχει καθοριστικά στην επιτυχία του συνόλου. Το νέο κτήριο προβάλλει μέσω της οργάνωσης της ανωδομής την ισότιμη σχέση των χώρων σε λογική αλυσίδας, χωρίς μορφολογικές εξάρσεις που να διαφοροποιούν τα επιμέρους τμήματα μεταξύ τους, προβάλλοντας την ισότιμη σχέση των εργαζομένων και των επισκεπτών μεταξύ τους και με τον χώρο. Η χωρική έκφραση της επικοινωνίας, της συνεργασίας, των σχέσεων απαιτεί χωρική οργάνωση που επιτρέπει εύκολες προσαρμογές, πολλαπλότητα και οικονομία κινήσεων. Ενδιάμεσοι χώροι λειτουργούν ως σημεία συνάντησης των εργαζομένων, και τα επιμέρους τμήματα συνδέονται μέσω ενός ημιυπαίθριου δακτυλίου σε επαφή με τον εσωτερικό κατάφυτο χώρο, που μετατρέπει τη μεταφορά από τμήμα σε τμήμα σε έναν μικρό καθημερινό περίπατο. 

Η βιοκλιματική λειτουργία του κτηρίου επιτυγχάνεται σε τρία επίπεδα. Σε σχέση με τον εσωτερικό χώρο, με διπλό αεριζόμενο κέλυφος και οπές φυσικού δροσισμού. Ταυτόχρονα, το αίθριο συντελεί στη δημιουργία μικροκλίματος, ενώ προβλέπεται σύστημα διαχείρισης των ομβρίων υδάτων και γεωθερμία. Επιπλέον, η δόμηση του κτηρίου γίνεται με φυσικά υλικά και η εξωτερική όψη επενδύεται με ανακυκλωμένα πανέλα. Αυτή η απόπειρα χρήσης του ανακυκλωμένου υλικού ως βασικό στοιχείο της όψης, δεν συμβάλλει μόνο στην ανάδειξη της επανάχρησης της ύλης ως αειφόρου συνθήκης της οικοδομικής αλλά ταυτόχρονα επιστρέφει στους κατοίκους το ίδιο υλικό και τις διαχρονικές υφές της πόλης, διατηρώντας την ατμόσφαιρα και τη μνήμη της. Ο σκελετός του κτηρίου κατασκευάζεται από εμφανές σκυρόδεμα, όπως και οι πλάκες όλων των επιπέδων. Τα υαλοστάσια κατασκευάζονται από υαλοπίνακες και πλαίσια αλουμινίου υψηλής ενεργειακής απόδοσης. Το κτήριο αποτελεί συμβατική κατασκευή, με προτίμηση στα φυσικά υλικά, χωρίς εξεζητημένες λύσεις.

Ορίζουμε ως κρίσιμες συλλογικές αξίες προς ανάδειξη, τη διατήρηση της μνήμης του τόπου, την ανάδειξη του φυσικού τοπίου, την καλλιέργεια της ισότητας και της συλλογικής ευθύνης και την ανάδειξη της προσαρμογής και της επανάχρησης ως στρατηγικές αειφορίας. Στόχος της πρότασης επομένως αποτελεί, τόσο η εκπλήρωση της οικονομίας όπως ζητείται όσο και η εκπλήρωση της δημόσιας λειτουργίας του κτηρίου, με τη δημιουργία ενός πυρήνα οικειότητας για την ευρύτερη γειτονιά.

Στη σύγχρονη εποχή, της έντονης αστικοποίησης και ανάπτυξης των κέντρων πόλης, η προώθηση της ορθολογικής διαχείρισης του αστικού χώρου έχει έρθει στο προσκήνιο, ειδικά λόγω των εκτιμήσεων που δείχνουν ότι το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού θα κατοικεί σε πόλεις έως το 2050. Παρ’ όλα αυτά, το βίωμα του αστικού χώρου δομείται διαχρονικά σε ένα επίπεδο, που αναφέρεται στη σχέση των πολιτών μεταξύ τους και με τον χώρο, σε ένα πεδίο πολιτιστικών και αισθητηριακών ποιοτήτων και αξιών. 

Υποστηρίζουμε πως κεντρική σημασία στην ενεργοποίηση αυτού του συμβολικού πεδίου αποτελεί η χωρική αίσθηση της οικειότητας

Η αίσθηση του οικείου χώρου εγκαθιστά μια σχέση με τα πράγματα, κινεί το ενδιαφέρον για παραμονή και αλληλεπίδραση, ενισχύει τη φροντίδα του χώρου και της συμμετοχής, συγκροτεί έναν ζωντανό πυρήνα κοινωνικής ώσμωσης και διαχείρισης των διαφορών. Τελικά, ορίζει μια συνολική «θετική» ατμόσφαιρα, μέσα στην οποία αναιρείται η αντίληψη ότι η κρατική λειτουργία αποτελεί ένα εξωτερικό σύστημα, ανεξάρτητο από τους πολίτες και τους εργαζομένους. 

Η αξία της διατήρησης της μνήμης
Από την αρχαιότητα, ο άξονας της οδού Πειραιώς αποτέλεσε μια οδό συνεχούς μεταφοράς ανθρώπων, ιδεών και αγαθών από το επίνειο προς την πρωτεύουσα και αντίστροφα. Η οδός Πειραιώς έχει συγκροτήσει εδώ και αιώνες ένα παλίμψηστο ιχνών αυτής της σύνδεσης και έχει αποτελέσει πόλο ανάπτυξης των περιοχών που διαπερνά. Η ιστορική μνήμη της οδού Πειραιώς αναφέρεται τόσο στη σημασία της κατά την κλασσική εποχή, στη σχέση της με τα μακρά τείχη και τη σύνδεση της Αθήνας με την Ηετιώνεια πύλη, όσο και στην κτηριακή αρχιτεκτονική βιομηχανικών κελυφών μεγάλης κλίμακας, που εκφράστηκε εντονότερα κατά την ακμή του αθηναϊκού μοντερνισμού. 

Η αξία της ανάδειξης του φυσικού περιβάλλοντος - τοπίου
Οι περιοχές γύρω από την οδό Πειραιώς διαθέτουν και μια δεύτερη εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αστική ποιότητα. Στο εσωτερικό των περιοχών μέσα από το αυστηρό όριο της οδού Πειραιώς, αναπτύσσονται γειτονιές και περιοχές με έντονη την παρουσία του φυσικού πρασίνου. Η κλίμακα του χώρου μεταβάλλεται ραγδαία σε μια πιο οικεία χωρική συνθήκη, που εντείνεται από την ανακατάληψη των ερειπίων από τη φύση και την ανάπτυξη χρήσεων κατοικίας. Στο εσωτερικό των περιοχών γύρω από την οδό Πειραιώς, ο επισκέπτης βιώνει μια συνθήκη ησυχίας, με διάσπαρτους χώρους πρασίνου, ακόμα και μικρούς βιότοπους (όπως ο βιότοπος πίσω από το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού). 

Οι αστικές επιφάνειες από πέτρα, ξύλο και μπετόν διατηρούν μια διαχρονική ποιότητα, σε σχέση με την εφήμερη αίσθηση που προκαλεί η χρήση των πλαστικών χρωματισμών στα νεότερα κτήρια. Ο βιότοπος πίσω από το ΙΜΕ, που πρόσφατα μπαζώθηκε, αποτυπώνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τους αναπάντεχους χώρους πράσινου που μπορεί να ανακαλύψει ο επισκέπτης. Παρόμοιοι ποιοτικοί χώροι εμφανίζονται και στη γειτονική περιοχή του Ελαιώνα.

Η αξία της ισότητας και της συλλογικής ευθύνης
Η κρατική λειτουργία απαιτεί σαφή δομή, οργάνωση και ιεραρχικές σχέσεις, στην πραγματικότητα όμως κάθε πρόσωπο συμμετέχει καθοριστικά στην επιτυχία του συνόλου. Υποστηρίζουμε περισσότερο τη λογική της «αλυσίδας» έναντι της αυστηρής ιεραρχίας, όπου κάθε εργαζόμενος αισθάνεται ότι η στάση του και η απόδοσή του καθορίζουν το τελικό αποτέλεσμα, ότι εμπλέκεται ενεργά και ισότιμα στο σύνολο και δεν καθοδηγείται απλά από τον προϊστάμενό του. Ταυτόχρονα, η ισότητα δεν ορίζεται μόνο ως δικαίωμα αλλά και ως αίσθημα συλλογικής ευθύνης. Το νέο κτήριο έχει ως στόχο να προβάλει την ισότιμη σχέση των εργαζομένων και των επισκεπτών μεταξύ τους και με τον χώρο.

Η αξία της πολλαπλότητας και της προσαρμογής
Οι σύγχρονες δομές βρίσκονται σε συνεχή μετασχηματισμό, και οι κοινωνίες το ίδιο, λόγω της παγκοσμιοποίησης που εξελίσσεται ραγδαία. Η χωρική έκφραση της επικοινωνίας, της συνεργασίας, των σχέσεων απαιτεί χωρική οργάνωση που επιτρέπει εύκολες προσαρμογές, πολλαπλότητα και οικονομία κινήσεων, χωρίς να υποβιβάζεται η χωρική εμπειρία κατά τη διάρκεια της ημέρας, που καταλαμβάνει πλέον μεγάλο μέρος του καθημερινού χρόνου των εργαζομένων και των επισκεπτών. 

Η αξία της επανάχρησης της ύλης και της οικονομίας ως στρατηγική αειφορίας
Η ραγδαία περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλείται από τον σύγχρονο δυτικό τρόπο ζωής τείνει να αφανίσει διαχρονικές αξίες που συντέλεσαν στην ανθρώπινη εξέλιξη εδώ και αιώνες, όπως την αξία της επανάχρησης της ύλης ως στρατηγική αειφορίας. Ένα κτήριο του κράτους που σχετίζεται με τις υποδομές και τις μεταφορές, οφείλει να είναι οδηγός και πρότυπο περιβαλλοντικής συνέπειας και ευαισθησίας. Πέραν της ορθής βιοκλιματικής συμπεριφοράς, οφείλει να προτείνει και νέες καινοτόμες προτάσεις για την ορθή διαχείριση των φυσικών πόρων.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ

Το νέο κτήριο προσαρμόζεται στο περίγραμμα του οικοπέδου και εξασφαλίζει συνθήκες θερμικής και ακουστικής άνεσης μέσω ενός εσωτερικού αιθρίου. Η κτηριακή μάζα ενισχύει το αστικό μέτωπο της οδού Πειραιώς για να διατηρήσει τον αστικό, μεγάλης κλίμακας όψεων χαρακτήρα και ταυτόχρονα δημιουργεί έναν αναπάντεχο εσωτερικό κήπο, έναν πυρήνα οικείο στην ανθρώπινη κλίμακα. Ο διαγώνιος ακάλυπτος χώρος δημιουργεί ένα πέρασμα προς το εσωτερικό και τον χώρο πρασίνου βόρεια του οικοπέδου, το οποίο είναι αδύναμο ως προς τη μεγάλη κλίμακα του ανοίγματος της κάθετης οδού στα ανατολικά και του συνολικού αναπτύγματος της όψης.

Η κτηριακή μάζα υπερυψώνεται επιτρέποντας την απρόσκοπτη συνδεσιμότητα της πόλης στο επίπεδο του ισογείου και τη δημιουργία μονοπατιών που θα έλξουν τις ροές μέσα από το κεντρικό αίθριο, από και προς την οδό Πειραιώς και τον θύλακα πρασίνου. Στο επίπεδο του ισογείου τοποθετούνται όλες οι δημόσιες λειτουργίες του κτηρίου και ένας εσωτερικός χώρος που ανακαλεί την εμπειρία ενός μικρού φυσικού τοπίου με έντονη βλάστηση, μονοπάτια και μικρές διαμορφώσεις.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ
Το δημόσιο έδαφος αποτελεί την επιφάνεια που συνδέει τις εξωστρεφείς και δημόσιες λειτουργίες του κτηρίου με την πόλη, και δημιουργεί έναν ζωντανό χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Οι λειτουργίες της πόλης αφορούν τον παιδικό σταθμό, τον χώρο πολλαπλών χρήσεων, τη βιβλιοθήκη, το μουσείο με το καφέ και το εστιατόριο, δίνοντας μια πολιτιστική διάσταση στο κτήριο, που καθίσταται έτσι επισκέψιμο και γίνεται κέντρο αναφοράς στη γειτονιά. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν ένα γεύμα σε έναν εσωτερικό κήπο, να επισκεφθούν το μουσείο τεχνολογίας και τη βιβλιοθήκη, να παρευρεθούν σε μια πολιτιστική εκδήλωση και να διασταυρώσουν το βλέμμα τους με τους περαστικούς, εξαιτίας της διαμπερότητας του ισογείου.

• Η απαίτηση για ανάπτυξη των κοινόχρηστων χρήσεων σε δύο επίπεδα μεταβάλλει το εσωτερικό του αιθρίου σε ένα τοπίο, έναν φυσικό χώρο οικείο στους επισκέπτες, συνθήκη που βρίσκεται εγγενώς στον χαρακτήρα του τόπου: Το κτήριο εξωτερικά συνδιαλέγεται με τις κτηριακές μορφές του αθηναϊκού μοντερνισμού και εσωτερικά δημιουργεί έναν αναπάντεχο κήπο, έναν πυρήνα οικειότητας. Το αίθριο, ως φυσικό αναπάντεχο τοπίο, αποβάλλει τον χαρακτήρα της γραφειοκρατίας και προσφέρει ηρεμία και ευχαρίστηση τόσο στους εργαζομένους όσο και στους επισκέπτες.­

Η ΟΨΗ – ΕΠΑΝΕΓΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΥΛΗΣ­­­
Υλικά από την οδό Πειραιώς και τα κτήρια που καθαιρούνται, συλλέγονται, επιλέγονται και αποκτούν νέα λειτουργία στη σύγχρονη πόλη, δημιουργώντας νέα πλακίδια ανακυκλωμένου σκυροδέματος που αναρτώνται στην όψη του κτηρίου. Η χρωματική παλέτα που χαρακτηρίζει την οδό Πειραιώς διατηρείται, αλλά ταυτόχρονα επαναπροσδιορίζεται. Το σύστημα της όψης συνδιαλέγεται με την ιστορία του Πειραιά και το αρχαίο δίπυλο στην Ηετιώνεια πύλη. Το «Καστράκι», τεκμήριο της διαχρονικής παρουσίας του Πειραιά στην παγκόσμια ιστορία, δανείζει το ισόδομο σύστημα όψης στο νέο κτήριο.

Η πρόθεση αυτή δεν συμβάλλει μόνο στην ανάδειξη της επανάχρησης της ύλης ως αειφόρου συνθήκης της οικοδομικής αλλά ταυτόχρονα επιστρέφει στους κατοίκους το ίδιο υλικό και τις διαχρονικές υφές της πόλης, διατηρώντας την ατμόσφαιρα και τη μνήμη της. Η όψη συνδιαλέγεται με τις λιτές γραμμές των βιομηχανικών κτηρίων που αναπτύσσονται καθ’ όλο το μήκος του οδικού άξονα.  

ΑΝΑΛΥΣΗ ΧΩΡΩΝ
Ο κανόνας οργάνωσης των γραφειακών χώρων στην ανωδομή έχει ως στόχο να εκφράσει χωρικά τη λογική αλυσίδας μεταξύ των τμημάτων. Ορίσθηκαν 3 βασικοί κανόνες ανάπτυξης κάθε τμήματος, που αφορούν:

α. την παρουσία τουλάχιστον 2 τμημάτων ανά επίπεδο β. την ελαχιστοποίηση διαφορετικών επιπέδων μεταξύ ίδιου τμήματος γ. τη δυνατότητα κάποιο τμήμα να μπορεί να λάβει χώρο από κάποιο γειτονικό, αν οι συνθήκες το απαιτήσουν. 

Οι γραφειακοί χώροι προς το εσωτερικό του αιθρίου δεν έχουν πλήρη τοιχώματα στο σημείο επαφής τους με τον ημιυπαίθριο δακτύλιο κυκλοφορίας, αλλά τμήμα υαλοστασίου. Η απόφαση αυτή έχει ως στόχο να μπορούν δυνητικά να επικοινωνήσουν μεταξύ τους γειτονικά γραφεία και να δημιουργείται μια διανοιγμένη θέα προς το αίθριο, έναντι των κάθετων τοίχων που θα λειτουργούσαν ως χωρικές παρωπίδες.

ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ - ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΥΛΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ

ΔΙΠΛΟ ΑΕΡΙΖΟΜΕΝΟ ΚΕΛΥΦΟΣ – ΟΠΕΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΔΡΟΣΙΣΜΟΥ
Ο σκιασμός της εξωτερικής όψης επιτυγχάνεται μέσω οριζόντιων εγκοπών στο σύστημα ανοιγμάτων, που απαντά κατά βέλτιστο και οικονομικό τρόπο στον νοτιοανατολικό προσανατολισμό. Οι βαθιές εγκοπές στη μάζα του κτηρίου απομακρύνουν την άμεση ηλιακή πρόσπτωση κατά τους θερινούς μήνες και επιτρέπουν την είσοδο της ηλιακής ακτινοβολίας κατά τους χειμερινούς. Η όψη του κτηρίου αποκτά βάθος και δημιουργείται ένα διπλό αεριζόμενο κέλυφος που μπορεί να ενσωματώσει η/μ εξοπλισμό χωρίς να διαταραχθεί η όψη.

Εσωτερικές κατακόρυφες οπές στις γωνίες του κτηρίου, σε επαφή με τους πυρήνες κλιμακοστασίου, επιτρέπουν τον φυσικό δροσισμό του κτηρίου και την απομάκρυνση των θερμικών φορτίων σύμφωνα με το φαινόμενο της ηλιακής καμινάδας, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπουν την αντίληψη των επιπέδων και του συνολικού όγκου του κτηρίου από το εσωτερικό. Η εσωτερική όψη του αιθρίου επενδύεται με ξύλινες περσίδες για την προστασία από τη θάμβωση του εσωτερικού χώρου, τη δημιουργία ενός προστατευόμενου ημιυπαίθριου δακτυλίου κυκλοφορίας μεταξύ των τμημάτων, και ταυτόχρονα δημιουργούν μια αίσθηση ζεστασιάς στο εσωτερικό των γραφείων.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΚΡΟΚΛΙΜΑΤΟΣ – ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΟΜΒΡΙΩΝ ΥΔΑΤΩΝ - ΓΕΩΘΕΡΜΙΑ
Η δημιουργία του φυσικού τοπίου στο επίπεδο του ισογείου δημιουργεί ένα ευχάριστο μικροκλίμα μέσω της διαπνοής του φυτικού υλικού, που φιλτράρει τον αέρα που εισέρχεται στο κτήριο κατεβάζοντας τη θερμοκρασία του. Οι επιφάνειες στο επίπεδο του ισογείου κατασκευάζονται από μεγάλες πλάκες από κουρασάνι, ενισχύοντας τη φυσική αίσθηση και την ομαλή απορροή των όμβριων υδάτων. Το φυτεμένο δώμα συλλέγει τα όμβρια ύδατα της οροφής και τα μεταφέρει σε μια υπόγεια δεξαμενή για την επανάχρησή τους στο πότισμα ή σε βοηθητικές χρήσεις (grey water). Στο δώμα τοποθετούνται βιοκλιματικά πάνελς για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και την κάλυψη ενεργειακών αναγκών του κτηρίου, και στο επίπεδο του εδάφους και των υπογείων αντλίες γεωθερμίας. 

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ – ΦΥΣΙΚΑ ΥΛΙΚΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ
Η όψη του νέου κτηρίου κατασκευάζεται από πλακίδια οπλισμένου σκυροδέματος που προέρχονται από ανακύκλωση, ομογενοποίηση και συγκόλληση των υλικών των υφιστάμενων κτηρίων που καθαιρούνται.

Ομάδα Μελέτης 
Αρχιτεκτονική μελέτη: Petrās Architecture. Τσαμπίκος Πετράς, Θεοδόσης Δρίβας, Σοφία Καλογερομήτρου, Ιωάννης Αποστολόπουλος, Πετρούλα Σεπετά
Στατική Μελέτη: Γρηγόρης Κατσάνος Η/Μ Μελέτη: Αντώνης Ιορδανίδης

Ακολουθεί η περίληψη στα αγγλικά. 
The new Ministry adjusts softly to the site’s outline in order to assure conditions of thermal and acoustic comfort, through the architectural element of the central atrium. The strong, austere exterior façade creates a continuum to the urban front of Pireos street, it leaves, however, the ground floor on plain sight. The enclosed atrium is of a drastically different spatial quality. 

The sense of familiarity is the key element for the smooth social function of the atrium, as far as both workers and visitors are concerned. This spatial potential affects greatly the relationship between user and space. In this case, the user engages with the building in a way that assures an impression that public services are a social operator, centralized and run by people. It’s the familiar sense that creates this relationship between state and citizen and sparks a curiosity and a circle of interaction.

This site is part of an important green cluster. It is a connecting point between multiple areas, such as Votanikos, Petralona, Gazi and Thissio. Pireos street shows austere urban qualities, while frequently it appears as a protective layer for a series of green spaces. The closest example, and the one that affects our building the most, is the green area that starts at Serafio and expands up to the North West of the plot.

The adjoined natural condition expands into our site and reappears on the rim of Pireos street, in order to invite the passerby to the luscious interior. A green groundwork is created for the ministry. 

The building itself is elevated to provide an uninterrupted connection between the ground floor and the city. Multiple pathways lead to the central atrium, and people can now make their way from Pireos street to the new green cluster. The social condition of the atrium, in an attempt to gain maximum interaction with the city, hosts a series of uses: a kindergarten, a library, a museum, multi-use areas, as well as a café and a restaurant. It’s the public terrain that connects all the public services with the urban tissue. A vivid open-air space with life throughout the day is created, with a cultural dimension. The new ministry becomes a landmark and a point of interest for the city and the neighborhood.

The building’s external skin has a strong, formal reference to the modern Athenian industrial architecture, while the unforeseen interior bears a sense of surprise. The organic approach of the atrium shakes the view for both workers and visitors of public spaces as places of rigidity and inevitable bureaucracy of all sorts.

Even though the departments are hierarchically structured, all members of a team contribute equally to achieve each department’s goals. The new building is organized with a democratic spatial approach. The offices’ design principles are based on department homogeneity and a rational approach on the public’s flow. At the same time, we aim at flexibility and multiplicity as spatial expressions of communication and cooperation.

A system of free spaces facilitates random meetings and organized breaks, and are connected via a semi outdoor ring, in proximity with the green atrium, converting flows from different departments to promenades.

The Ministry’s footprint is reduced to the minimum with the implementation of a variety of measures: the interior thermal yield is eased by a double ventilation skin and multiple apertures for natural cooling. At the same time the atrium enables a cooler microclimate situation. The building is also equipped with rainwater management and reuse system and geothermal heat pumps. The façade finish is made of recycled panels. This materiality sheds new light on the approach of recycling in architecture while the textured façade does not abrupt the historical and architectural continuum of Pireos’ street front, preserving the collective memory of the city. 

The Ministry’s façade is designed with doric lines, similar to those of the industrial heritage buildings of Pireos street. The building’s structure is of concrete and the window casings are of aluminum and glass with high energy efficiency. The construction is conventional with a preference to natural materials, without sophisticated requirements.

We consider important collective values, that affect our design, locus and the collective memory, the elements of nature and the sense of equality and communal responsibility. The proposal consists of a budget approach for the construction while it aims at a maximum public effect, so that the building while pose an important role for the extended neighborhood, the city and the future of urban buildings in Greece.