Το «κοίλο» του φυσικού εδάφους λειτουργεί ως φυσικός υποδοχέας της κατασκευής, που ακολουθεί αρμονικά τη φυσική κλίση του εδάφους.
Με μια καθαρή σχεδιαστική χειρονομία, σαν μονοκονδυλιά στον χώρο, η κατασκευή, ξεκινώντας από το έδαφος, εξελίσσεται ανοδικά με μια σπειροειδή κίνηση γύρω από έναν βασικό πυρήνα, την «ορχήστρα». Δημιουργείται έτσι μία αγκαλιά, μια καθαρή γεωμετρία που χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη πλαστικότητα, ένα σαφές, αναγνωρίσιμο σχήμα, ένα Τοπόσημο.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό στοιχείο της σύνθεσης είναι η ευελιξία του χώρου και η ικανότητά του να μετασχηματίζεται, να μεταλλάσσεται, να αποδομείται εύκολα και να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις σύγχρονων και διαδραστικών θεαμάτων, προσφέροντας ένα πλήθος δυνατοτήτων και εναλλακτικών για ευέλικτες, διαδραστικές παραστάσεις υψηλών σκηνογραφικών απαιτήσεων.
Αυτό επιτυγχάνεται με ένα ευέλικτο σύστημα πανέλων από ελαφρύ, μεταλλικό πλέγμα, που ορίζει τη σκηνή. Το πέτασμα μπορεί είτε να λειτουργεί ως συμπαγές σκηνικό, δημιουργώντας μια ενιαία επιφάνεια ψηφιακών προβολών υψηλής ευκρίνειας (video mapping), είτε να αποσυναρμολογείται τμηματικά μπροστά από την ορχήστρα, επιτρέποντας στη θεατρική δράση να διαρρέει σε άλλες περιοχές και στα τρία επίπεδα της κατασκευής.