2ο βραβείο στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό προσχεδίων, για την επέκταση και προσθήκη ορόφου στον βρεφονηπιακό σταθμό επί των οδών Υπαπαντής 34 και Παπαστράτου

Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι πράγματι να ισχυριστεί κανείς ότι σχεδιάζει για το παιδί, όταν καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στον ορθό σχεδιασμό και την επιτακτικότητα της πραγματικότητας;

Το συγκεκριμένο ερώτημα τέθηκε ξανά και ξανά στην ομάδα μας κατά τη διάρκεια μελέτης τής συγκεκριμένης πρότασης. 

Στα αστικά κέντρα της Αθήνας και του Πειραιά, οι χώροι εκπαίδευσης, συμπαρασυρόμενοι από την περιβάλλουσα ποιότητα ζωής, καταλήγουν και αυτοί ψυχρές μπετονένιες μάζες, με ελάχιστους εξωτερικούς χώρους και χώρους πρασίνου. Ένα αποτέλεσμα το οποίο αντιβαίνει στην ίδια τη φύση του τόπου στον οποίο ζούμε, και μιας ζωής βαθιά συνδεδεμένης με το ύπαιθρο. Στον αντίποδα, η επιτακτική ανάγκη για στέγαση όσο το δυνατόν περισσότερων παιδιών έχει ως αποτέλεσμα οι υπάρχουσες δομές να υπερβαίνουν τα όριά τους μαζί με τα νομικά πλαίσια. 

Σε αυτό το τοπίο ήταν συνειδητή μας επιλογή η προσπάθεια για ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο κρίσιμα ζητήματα. Την αναζήτηση δηλαδή των μέγιστων χωρικοτήτων μέσα σε ένα προστατευμένο και ποιοτικό περιβάλλον, όπου κυριαρχεί το πράσινο και το παιχνίδι.  

Συνθετική αντιμετώπιση
Ως συνέχεια των παραπάνω, επίκεντρο του σχεδιασμού μας αποτέλεσε από τη μία η μέγιστη χωρική εκμετάλλευση του εσωτερικού, και από την άλλη το άνοιγμα και η στροφή του σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερους πράσινους και ανοιχτούς χώρους χαλάρωσης και παιχνιδιού. 

Η συνθετική λύση, κατά συνέπεια, έρχεται να διαμορφωθεί ως η σύνθεση των κλειστών και ανοιχτών χώρων του κτιρίου, με τον λευκό όγκο του νηπιαγωγείου να συνδιαλέγεται και να χαρακτηρίζεται εξωτερικά από τα πορτοκαλί στοιχεία των χώρων παιχνιδιού, σχηματίζοντας ένα αρμονικό και φιλικό προς την πόλη αλλά και το παιδί σύνολο. 

Οργάνωση
Όπως αναφέρεται και στην προκήρυξη του διαγωνισμού, ο παιδικός σταθμός αναπτύσσεται κατά βάση στο ισόγειο, με τον βρεφικό σταθμό να χωροθετείται στον όροφο. Παράλληλα, οι εξωτερικοί χώροι διαμορφώνονται με τη σειρά τους σε τρία επίπεδα συμπεριλαμβανομένου του δώματος, προκειμένου να εξυπηρετείται το σύνολο των παιδιών. Η είσοδος του κτιρίου τοποθετείται στη νοτιοδυτική γωνία του οικοπέδου, με τον πυρήνα των κλιμακοστασίων στα αριστερά της. 

Το ισόγειο χαρακτηρίζεται από τις δύο βασικές αίθουσες των νηπίων, οι οποίες οργανώνονται αντιδιαμετρικά, με τη μία να βρίσκεται σε άμεση επαφή με την αυλή και την άλλη να ανοίγεται στον νότο με θέα το απέναντι πάρκο. Οι λειτουργικοί χώροι τοποθετούνται στο βάθος του ισογείου και εξυπηρετούνται άμεσα από τη βοηθητική υπάρχουσα είσοδο, την οποία και διατηρούμε. 

Στον όροφο βρίσκονται οι αίθουσες του βρεφονηπιακού, καθώς και η κρεβατοκάμαρα των νηπίων, για μεγαλύτερη απομόνωση. Για τον αυλισμό των βρεφών έχει προβλεφθεί χώρος προς τον νότο, μέσω της υποχώρησης του όγκου του ορόφου, προκειμένου να είναι σε άμεση επαφή με την αίθουσα απασχόλησης.

Τόσο το δώμα όσο και η αυλή στο ισόγειο διαμορφώνονται ως περίκλειστοι πράσινοι κήποι, όπου τα παιχνίδια συνδυάζονται με τη φύτευση και τους πράσινους λόφους, δημιουργώντας ένα ειδυλλιακό περιβάλλον για το παιδί. 

Ομάδα μελέτης: Αικατερίνη Γουσγούνη, Φοίβος Σιγάλας, Ελεάνα Πάστρα, Laura Ioana Voinescu